بیشتر تحقیقات حاکی از اینه که ترس برای اکثر افراد حس ناخوشایندیه اما فروش و محبوبیت فیلمهای ترسناک از دیرباز تا به امروز نشون میده که ترس حداقل به صورت مجازی چیزیه که افراد زیادی دوست دارن اونو تجربه کنن. در جمع آوری این لیست در کنار قدرت ترسانندگی فیلمها به اثرگذاری فیلمهای بر روی تاریخ ژانر وحشت هم توجه شده. اخطار مهم! این لیست رو به تنهایی مشاهده نکنید.
برای مشاهده آیتم ویدیویی ترسناک‌ترین فیلمهای ژانر وحشت سینما در یوتوب کلیک کنید
Night of the Living Dead
کارگردان: Wes Craven
سال ساخت: 1986
زامبیها از کجا میان؟ اگه جواب شما اینه که زامبیها مردگان متحرکی هستن که در اثر ویروسی خاص به وجود میان باید بگیم که سخت در اشتباه هستین. چیزی که ما امروزه به اسم زامبی می‌شناسیم و مفهوم مشخصی رو برای ما القا می‌کنه از درون ذهن جورج رومرو و فیلم شب مردگان زنده اومدن. شب زندگان مرده یک انقلاب بزرگ برای ژانر وحشت بود و رومرو با این فیلم نشون داد به راحتی میشه یک فیلم با بودجه محدود ساخت و موفق بود و در کنار ترسوندن مخاطب، انتقادهایی به فرهنگ عامه آمریکا داشت و همینطور اسم خودش رو به عنوان یکی از سلاطین ژانر وحشت در تاریخ سینما ثبت کرد.
Nightmare on Elm Street
کارگردان: Wes Craven
سال ساخت: 1986
وس کریون یکی از سلاطین بی چون و چرای ژانر وحشته. کریون یک دهه قبل از اینکه کابوسی در خیابان الم برای مخاطبهای ژانر وحشت تدارک ببینه با فیلم تپه‌ها چشم دارند یک نسل رو بیخواب کرده بود و در دهه نود هم با فیلم جیغ نسل دیگه‌ای رو دچار کابوس کرد. دلیل اصلی حضور کابوس در خیابان الم در این لیست به جای بقیه آثار کریون، اهمیت شخصیت فردی کروگر، قاتل روانی داستان، در تاریخ ژانر وحشته. با وجود دنباله‌های مختلف و بازسازی، وس کریون در اولین قسمت روی چیز خاصی دست گذاشته بود که هیچ کس دیگه‌ای نتونست اون چیز رو پیدا کنه.
Halloween
کارگردان: John Carpenter
سال ساخت: 2000
یکی دیگه از سلاطین بزرگ ژانر وحشت جان کارپنتره، کسی که در فضای B-Movie های خاص خودش هم فیلمهای اکشن کم نظیری ساخته، هم در کمدی کم رقیب بوده و هم در نوشتن تاریخچه ژانر وحشت اثر قابل توجهی داشته. کارگردانهای جوان زیادی مثل تارانتینو و رودریگز از کارپنتر به عنوان منبع الهام یاد کردن. هالویین در کنار موفقیت تجاری بزرگی که به دست آورد پایه‌گذار اصلی ژانر قاتلهای روانی با نام slasher هم محسوب میشه. اینکه این روزها بعد از این گذشت چندین دهه نسخه جدیدی از هالویین اکران شده و باز هم در ترساندن مخاطبها موفق بوده، نشون میده که فرمول کارپنتر بی عیب و نقص بوده.
28 Days Later
کارگردان: Danny Boyle
سال ساخت: 2003
دنی بویل تا قبل از 28 روز بعد به عنوان کارگردان ژانر وحشت شناخته نمی‌شد هر چند شخصیت فرانسیس بگبیِ فیلم trainspotting موجود بسیار ترسناکی بود. 28 روز بعد اسم دنی بویل رو در کنار کارگردانهای انقلابی ژانر وحشت جاودانه کرد. گذشت سالها و سرعت زندگی مدرن مقدار زیادی از ترسی که زامبیها با خودشون به همراه داشتن رو کم کرده بود، باور عمومی این بود که اگه جای مناسبی برای پنهان شدن وجود داشته باشه و سلاح کافی در اختیار داشته باشیم، به راحتی میشه زامبیها رو شکست داد. زامبیهای 28 روز بعد با سرعت و توحش غیرمنتظره خودشون انتظار و تعریف ما از زامبیها رو برای همیشه عوض کردن. در کنار تولد زامبیهای خطرناکتر، سکانس بیدار شدن شخصیت جیم از کما در لندن به ظاهر خالی از سکنه از به یادموندنی‌ترین سکانسهای سینمای قرن بیست و یکمه.
Jaws
کارگردان: Steven Spielberg
سال ساخت: 1975
شهرت و موفقیت پسر طلایی سالهای نه چندان دور هالیوود با فیلم آرواره‌های و کوسه خطرناک و خونخوار اون شروع شد. آرواره‌های به حدی فیلم ترسناکی بوده که با وجود اینکه آمار نشون میده کوسه‌ها عامل کمترین مرگ و میر انسانها هستن اما افراد زیادی بعد از دیدن این فیلم هنوز نزدیک آبهای آزاد نمیشن. هوشمندی اصلی اسپیلبرگ جایی بود که به دلیل اینکه از طبیعی بودن تکنولوژی‌های اون زمان مطمئن نبود از تا حد امکان از نمایش کوسه قاتل داستان پرهیز کرد. نتیجه نهای بسیار عالی از آب در اومد چون آدمها معمولاً از چیزی که نمی‌بینن خیلی بیشتر می‌ترسن.
Get Out
کارگردان: Jordan Peele
سال ساخت: 2017
تجربه زندگی یک سیاهپوست در آمریکای قرن بیست و یکم به چه شکلیه؟ بستگی داره از کی سؤال کنید، از نظر جردن پیل این تجربه شبیه یک فیلم ترسناکه. اینکه بگیم هیچ کس انتظار فیلم Get Out رو نداشت به هیچ وجه حق مطلب رو ادا نمی‌کنه. جردن پیل با سابقه همکاری در یک سریال کمدی موفق و نویسندگی مشترک یک فیلم اکشن کمدی ناموفق تصمیم گرفته بود فیلمی ترسناک با بسازه. فیلم در ماههای بعد از انتخابات بحث برانگیز سال 2016 اکران شد و تمام بحث روز رو به خودش اختصاص داد. Get Out نشون داد که هر چقدر هم که هیولاها و ارواح ترسناک باشن، هیچ موجودی ترسناکتر از انسانی که قصد نابودی شما رو داره نیست.
Psycho
کارگردان: Alfred Hitchcock
سال ساخت: 1960
تقریبا همه قبول دارن که آلفرد هیچکاک استاد ژانر تعلیقه اما ژانر وحشت چی؟ زمانی که هیچکاک تصمیم به ساخت روانی گرفت در اوج قله موفقیت بود، بعد از فیلم North by Northwest که یک فیلم کاملاً استودیویی پرخرج و موفق بود پیشنهاد ساخت اولین قسمت از مجموعه جیمز باند یعنی Dr. No روی میز هیچکاک قرار گرفت اما هیچکاک تصمیم داشت فیلمی کم‌خرج، سیاه و سفید، با همکاری دست اندرکاران تلویزیونی در مورد یک قاتل روانی بسازه که قوانین سانسور اون زمان سینماهای آمریکا رو به چالش بکشه. تصور همه یک چیز بود “هیچکاک بالاخره دیوونه شد”، نتیجه نهایی فیلمی به یادموندنی با موفقیت تجاری چندین برابر فیلم شمال به شمال غربی و نامزدی جایزه اسکار برای هیچکاک بود. نوابغ همیشه به چشم افراد عادی دیوونه به نظر میان.
The Exorcist
کارگردان: William Friedkin
سال ساخت: 1974
کمتر کارگردانی بعد از بردن جایزه اسکار فیلم ترسناک می‌سازه اما روزی که ویلیام فریدکین فیلمنامه فیلم جن‌گیر رو خوند مطمئن بود که این فیلم حرفهای کم نظیری برای گفتن خواهد داشت. برای فریدکین مهم نبود که آیا جنها واقعاً وجود دارن و یا اینکه جن‌گیری عملی واقعیست یا یک کلاهبرداری، فریدکین به دنبال ساختی اثری دراماتیک از ایده کهنه و قدیمی جن‌گیری بود. فیلم آروم آروم داستان خودش رو جلو می‌بره تا به سکانس وحشتناک جن‌گیری میرسه و زمانی که به این سکانس میرسه، مخاطب فارغ از تمام باورهای قبل از فیلم خودش کاملاً مسئله جن‌گیری معتقده و همراه کشیشهای داخل فیلم برای نجات روح پاک ریگان مک‌نیل دعا می‌کنه.
The Shining
کارگردان: Stanley Kubrick
سال ساخت: 1980
کاری وجود داره که استنلی کوبریک از پس انجام اون برنیاد؟ هر ژانری که تصور کنیم کوبریک تو اون فیلم ساخته و تمام تعاریف اون ژانر رو به بازی گرفته. شاینینگ مثل هیچ فیلم ترسناک دیگه‌ای نیست اما در عین حال مثل همه فیلمهای ترسناکه. فیلمی با زوایای پنهان بسیار که بعد از چندین دهه هنوز خوراک مورد علاقه دوست‌داران و نظریه‌پردازان توهم توطئه رو فراهم می‌کنه. نمایش اینکه تنهایی و ناتوانی و گرفتار شدن پشت یک دیوار با روان شکننده یک آدم در هیچ فیلم دیگه‌ای به این خوبی به تصویر کشیده نشده و بازی کوبریک با زوایای دوربین و ترکیب رنگها چنتا از وهم‌انگیزترین تصاویر تاریخ سینما رو برای مخاطبها خلق کرده.
Alien
کارگردان: Ridley Scott
سال ساخت: 1979
در مورد Alien نیاز نیست چیزی فراتر جمله تبلیغاتی فیلم بگیم، در تاریکی فضا، کسی صدا جیغ زدن شما رو نمی‌شنوه. تعلیق، پارانویا و موجودی فضایی که قدم بعدی شما رو زودتر از خود شما می‌فهمه در تاریکی و فضای خلا کاملاً ناامن فضا کوچکترین کورسوی امیدی برای زنده موندن باقی نمیذاره و بدون امید فقط ترس برای آدم باقی میمونه. ریدلی اسکات اولین کسی نبود که تو ژانر وحشت از ایده قصه 9 سرخپوست کوچک استفاده کرد اما بهترین استفاده از ایده بدون شک اینجا اتفاق افتاد. طراحی هیولای فضایی داستان توسط H.R. Giger به حدی استادانه انجام گرفته که هنوز به عنوان منبع الهام موجودات ترسناک فیلمها و سریالها مورد استفاده قرار می‌گیره و همینطور بازیگر ثابت در کابوسهای گاه و بیگاه علاقمندان ژانر وحشت حضور داره.
