اکنون سال های سال از زمانی که سونیک، این خارپشت دوست داشتنی ما، زمین و زمان را با سرعت مافوق صوت خود زیر پا گذاشته و به کابوسی برای Nintendo و بلای جان Mario سیبیلو تبدیل شده بود، گذشته است و قهرمان آبی رنگ ما نیز خسته تر از همیشه به نظر می‌رسد، اما با همه این اوصاف سونیک، این قهرمان کوچک زمان کوچکی ما، شخصیتی است که هیچگاه از ذهن، قلب و روح ما خارج نخواهد شد. بدون شک همگی شما خاطرات کوچک و درشت بسیار شیرینی با این خارپشت آبی رنگ داشته و هنوز هم لحظه لذت بخش دیدن Sonic در Green Hill را با تمام جزییات به خاطر دارید. اگر چه این روزها Sega با عرضه پشت سر هم بازی های ضعیف و درجه 2 و3 تحت عنوان Sonic عملا Sonic را به یک مرده متحرک تبدیل کرده است، اما همه اینها چیزی از ارزش های سونیک کم نخواهد کرد و Sonic برای ما همان Sonic ای است که در دوران کودکی به یاد داشته و شبها به شوق رسیدن صبحی دوباره و بازی کردن چندین و چند باره آن، سر بر بالش می‌گذاشتیم. پیش از آغاز مقاله پیشنهاد میکنیم در صورتی که از علاقه‌مندان تاریخچه و داستان بازی ها هستید این بخش در بازی سنتر را مشاهده کنید.
شرکت Sega به تازگی کنسول 32 بیتی خود Mega Drive را روانه بازار کرده بود اما علارغم اینکه حدود دو سال زودتر از Nintendo اقدام کرده و در این دو سال نیز به خوبی از غیبت کنسول 32 بیتی Nintendo یعینی SNES استفاده کرده و Install Base نسبتا وسیعی برای خود فراهم آورده بود، به خوبی می‌دانست که با انتشار کنسول بعدی Nintendo و عرضه بازی هایی همانند Super Mario Bros به راحتی بازار خود را از دست خواهد داد. مسوولین Sega بهتر از هر کس دیگری می‌دانستند که تنها راه مقابله با Nintendo و هیولای آنها Mario خلق یک بازی و شخصیت جدید است که نقش میکی ماوس دیزنی را برای آنها بازی کند، از این رو Sega با اختصاص دادن بودجه ای هنگفت شروع به ساخت بازی جدید خود کرد (البته این اولین تلاش Sega برای خلق یک شخصیت محبوب نبود، چرا که قبلا بازی Alex Kid نیز به منظور رقابت با بازی Mario Bros برای کنسول Master System ساخته شده بود، اما به کلی در مقابل این بازی شکست خورده بود).
در واقع Sega که از اهمیت این بازی برای موفقیت کنسول هایش به خوبی آگاه بود، کار ساخت بازی جدید خود را بر عهده بهترین استدیو اش یعنی استدیو AM8 (این استدیو بعدا نام خود را به Team Sonic تغییر داد) گذاشته بود. استدیو ای که در آن زمان جمعی از ستارگان نظیر آقای Naoto Oshima (خالق شاهکاری به نام NIGHTS in to Dream که بعد ها Sega را ترک کرده و استدیو بازی سازی خود Artoon را پایه گذاری کرد و در ساخت عناوینی چون Blinx و Pinobee و Blue Dragon نقش عمده ای ایفا کرد) طراح شخصیت که تقریبا خلق همه شخصیت ها به عهده ایشان بود، آقای Hirokazu Yauhara (که بعد ها برای ساخت بازی Jak & Dexter به شرکت Naughty Dog پیوست) طراح مراحل بازی و در آخر آقای Yuji Naka (جالب است بدانید که Naka، فردی که طعم شیرین پیروزی و طعم تلخ شکست را تا مدت ها به Sega و Nintendo چشاند! در ابتدا برای شروع کار به شرکت Namco رفت، اما این شرکت Naka را به دلیل اینکه تحصیلات دانشگاهی نداشت نپذیرفت!. به نظر می‌رسد آن روز، روز بدشانسی Namco بود!)، طراح ارشد و برنامه نویس بازی، در آن حظور داشتند.
اگرچه Mario شخصیت بی نهایت محبوبی بود اما سرعت پایین آن و اندکی پخمگی که به خاطر قد کوتاه و دماغ گنده اش احساس می‌شد تبدیل به یک نقاط ضعف برای آن شده بود، از این رو ناکا تصمیم گرفت از همین ضعف علیه Mario استفاده کرده و شخصیت خود را با سرعت بسیار بالا خلق کند. در ابتدا تصمیم گرفته شده بود شخصیت اصلی بازی قابلیت هایی نظیر پرش و پرتاب اشا داشته باشد، اما بعد از توافق سازندگان بر روی سرعت بالای شخصیت اصلی بازی، قابلیت پرتاب اشیا از بازی نهایی حذف شد، چرا که این ویژگی سرعت بازی را کند و گیم پلی آن را پیچیده می‌کرد.
بعد از تایید نهایی قابلیت های شخصیت اصلی بازی، آقای اشیما شروع به طراحی ظاهر آن کرد. اوشیما به همراه بقیه افراد تیم حدود سه ماه تمام اکثر حیوانات موجود را مورد بررسی قرار دادند تا سرانجام به نتیجه مطلوب رسند. بعد از کلی تلاش و تحقیق و رای زنی، با توجه به اینکه قرار بود شخصیت اصلی بازی سرعت بالا و توانایی قل خوردن داشته باشد، تیم سازنده بر سر خارپشت به توافق رسیده و اشیما شروع به طراحی شخصیت خود بر اساس خارپشت کرد. نتیجه کار بسیار شگفت انگیز از آب در آمده بود، خارپشتی آبی رنگ (رنگ آبی به خاطر رنگ آبی Logo شرکت Sega در نظر گرفته شده بود)، با دماغی بلند!. این شخصیت چنان بامزه و ملوس از کار در آمده بود که مسوولین Sega سر از پا نمی‌شناختند! در ابتدای کار اسم رمز این شخصیت Mr. Needlemouse بود اما بعد ها به دلیل سرعت بالای آن به Sonic (به معنی سرعت صوت) تغییر نام داد. و به این ترتیب بود که موفقی های پی در پی Sega و اسطوره Sonic آغاز شد!…
سرانجام سونیک در تاریخ 23 جون 1991 در میان تبلیغات وحشتناکی که Sega برای آن ترتیب داده بود روانه بازار شد. سونیک بازی ساده اما بی نهایت جذابی بود که گیمرها در آن تنها می‌توانستند بپرند و غل بخورند!، اما همین قابلیت های ساده و ابتدایی وقتی با سرعت زیاد سونیک ترکیب می‌شد، تبدیل به معجونی می‌شد که هیچ کس نمی‌توانست از آن بگذرد!. سونیک سرشار از مراحل زیبا و رنگارنگ، آیتم های متنوع پیدا و پنهان (!) و یک دکتر چاق و سبیل گنده به نام Dr. Ivo Robotnik بود. دکتر ایو یک دانشمند عاشق ربات بود که تصمیم داشت با تبدیل حیوانات کوچولو و بامزه جنگل به ربات های خشن و بی نهایت زشت برای خود لشگری ربوتیک تشکیل دهد. آخر می‌دانید، او دکتری دیوانه بود!
دکتر ایو برای عملی کردن نقشه اش تمامی حیوانات جنگل را دزدیده و تبدیل به ربات کرده بود اما سونیک که خارپشتی مهربان و دوست دار جنگل بود تصمیم می‌گیرد به مقابله با او پرداخته و با نابودی ربات های ایو بار دیگر حیوانات دوست داشتنی را به جنگل بازگرداند.
سونیک در مجموع شامل 6 مرحله (Zone) بود که هر کدام از آنها خود از سه قسمت (Act)، که در آخرینشان دکتر ایو با یک ربات عجیب و غریب انتظار سونیک را می‌کشید، تشکبل می‌شدند. با پایان یافتن این شش مرحله سونیک برای بار آخر با دکتر ایو روبرو شده و بعد از شکست دادن او به همراه حیوانات جنگل بار دیگر به مرحله ابتدایی بازی، Green Hill (تپه سرسبز)، باز می‌گشت.
یکی از ویژگی های جالب بازی سونیک حلقه های طلایی رنگی بودند که سونیک آنها را با صدای دنگ دلنشینی از روی زمین جمع آوری می‌کرد. سونیک در صورت داشتن 50 حلقه در پایان Act های یک و دو هر مرحله به یک مرحله ویژه رفته و یک زمرد بزرگ (Emerald) بدست می‌آورد. با جمع آوری هر شش زمرد موجود در شش مرحله سونیک یک قابلیت جدید، که باعث نیرومندتر شدن او می‌شد، بدست می‌آورد.
سونیک در عین سادگی، با اتکا به شخصیتی فوقالعاده زیبا و دوست داشتنی، محیط هایی رنگارنگ و زیبا و گیم پلی ساده و مفرح که همگی آنها در آن زمان کاملا نو و جدید بودند، به قدری زیبا و دلنشین از کار در آمد که توانست نگاه قشر عظیمی از گیمرها را از سوی ماریو به خودش جلب کند. سونیک به قدری در میان گیمرها به محبوبیت دست یافت که Sega در ماه های اول عرضه آن به هیچ وجه نمی‌توانست جواب گوی تقاضا برای کنسول MD و بازی سونیک باشد!
پس از موفقیت کم نظیر شماره نخست سونیک، تیم سونیک به سرعت دست به کار شده و شماره دوم آن را یک سال بعد عرضه کرد. شماره دوم سونیک به غیر از گرافیک خود که کماکان مشابه شماره اول آن بود، از هر لحاظ نسبت به شماره قبلی بهبود یافته بود. بار دیگر دکتر روبوتنیک با استفاده از صفینه عظیمش حیوانات جنگل را دزدیده و این وظیفه سونیک بود که با کمک دوست کوچک خود Miles جلوی او را گرفته و حیوانات کوچک را بار دیگر به جنگل بازگرداند.
Miles یک روباه کوچک نارنجی رنگ بود که با استفاده از هواپیمایش Tornado به سونیک کمک می‌کرد. مایلز همچنین دو دم کوچک داشت که می‌توانست با کمک آنها پرواز کند، به همین دلیل دوستانش همیشه او را Tails صدا می‌کردند.
شماره دوم سونیک نسبت به شماره اول آن طولانی تر شده و در مجموع شامل 11 مرحله می‌شد. سونیک با به پایان بردن این 11 مرحله با کمک تیلز و هواپیمایش تورنادو به صفینه دکتر روبوتنیک رفته و برای بار آخر با او مبارزه می‌کرد. سونیک بعد از رسیدن به صفینه دکتر ربوتیک با آخرین اختراع او روبرو می‌شد، Metal Sonic!! روباتی که دکتر روبوتیک آن را بر اساس سونیک ساخته بود. سونیک پس از شکست دادن متال سونیک و دکتر روبوتیک به همراه تیلز و دوستانش بار دیگر به جنگل و Green Hill باز می‌گشت.
در شماره دوم سونیک یک قابلیت جدید به نام درجا چرخیدن و چرخیدن رو به جلو به سونیک اضافه شده بود. سونیک با کمک این قابلیت ها می‌توانست علاوه بر دشمنان دیوار ها را نیز سواخ کرده و به بعضی از آیتم های مخفی دست یابد. اما مهم ترین نوآوری که در شماره دوم سونیک وجود داشت امکان تغییر شکل سونیک به حالت Super Sonic بود، بدین شکل که سونیک با گرفتن هر هفت زمرد تبدیل به Super Sonic می‌شد. سونیک، که در این حالت به رنگ طلایی در می‌آمد، علاوه بر ضد ضربه شدن، سریع تر و دارای قابلیت پرش های بلند می‌شد. این حالت جدید به قدری جذاب بود که بعد ها در عنوان های بسیای همچون Devil May Cry و Sword of Berserk و … تقلید شد.
Sonic 2 در نوامبر سال 1992 منتشر شد و با فروش فوقالعاده خود تبدیل به یکی از موفق ترین و پرفروش ترین سونیک های تاریخ شد.
پس از عرضه Sonic 2 شرکت Sega تصمیم به عرضه فناوری جدید خود گرفته بود. این فناوری جدید که Mega CD نام داشت، به کنسول Mega Drive متصل شده و امکان استفاده از CD را به این کنسول اضافه می‌کرد. Sega قصد داشت همانند Nintendo از بهترین بازی خود، سونیک، برای جا انداختن دستگاه جدید خود استفاده کند، از این رو تیم سونیک دست به کار شده و شماره جدیدی از بازی سونیک را، که اینبار به جای کارتریج بر روی CD عرضه می‌شد، ساخته و در جولای سال 1993 روانه بازار کردند. شماره جدید سونیک، که به علت عرضه بر روی لوح فشرده Sonic CD نام گرفته بود، به خوبی از فضای بالای CD ها استفاده کرده و برای اولین بار برای روایت داستان از دمو های کارتونی استفاده می‌کرد. گرافیک Sonic CD نیز به دلیل استفاده از CD نسبت به گذشته بسیار زیبا تر شده و مراحل جمع آوی زمرد ها در آن به صورت سه بعدی طراحی شده بود.
در Sonic CD برای اولین بار یک خارپشت صورتی رنگ به نام Amy Rose که عاشق سونیک بود به بازی اضافه شده بود (یکی از جالب ترین قسمت های این بازی نحوه نشان دادن علاقه امی به سونیک بود. هر گاه که امی در حظور سونیک بود پیش او آمده و از میان آنها قلب های کوچک به هوا می‌رفت!). با دزدیده شدن امی توسط متال سونیک، سونیک که به خوبی می‌دانست باز هم همه بلا ها زیر سر دکتر روبوتنیک است، بار دیگر به همراه دوست وفادارش تیلز به نبرد دکتر روبوتنیک می‌رفت. علارغم اینکه داستان Sonic CD همانند شماره های قبلی آغاز می‌شد، در ادامه بسیار متفاوت و هیجان انگیز تر از قبل در چهار زمان گذشته، حال، آینده بد و آینده خوب دنبال می‌شد!
تغییر زمان در این بازی بدین شکل بود که سونیک با حرکت فوق سریع خود از طریق تابلو های مرموزی که در بازی وجود داشت به یکی از زمان های فوق پرتاب می‌شد. یکی از نکات بسیار جالب بازی تغییر مکان های بازی با توجه به زمان بازی بود، به عنوان مثال مرحله Green Hill در زمان گذشته بسیار سرسبز و پر از گل ها و حیوانات بود، اما در زمان آینده بد تبدیل به یک جنگل مکانیزه رباتی می‌شد!
Sonic CD تنها سونیکی بود که با نابود شدن دشمنان هیچ حیوانی از داخل آنها آزاد نشده و به جای آن یک گل رز می‌رویید.
Sonic CD علارغم تمام زیبایی و نوآوری هایش به علت تبلیغات ضعیف Sega برای Mega CD همانند دو شماره قبلی نتوانست به فروش خوبی دست بافته و موفقیت آنها را تکرار کند.
پس از عرضه بازی Sonic CD تیم سونیک بار دیگر مشغول کار بر روی سونیک شده و به این ترتیب شماره سوم آن را در فوریه سال 1994 منتشر ساخت. اگر چه Sonic 3 عنوان کاملا مستقلی بود اما چه از لحاظ داستان و شخصیت ها و چه از لحاظ مراحل وابسته به عنوانی به نام Sonic & Knuckles بود که حدود هشت ماه پس از عرضه Sonic 3 یعنی در اکتبر سال 1994 منتشر شد. هسته ارتباط این دو عنوان تکنولوژی جدیدی به نام Lock On بود که توسط تیم سونیک برای اولین بار ابداع شده بود. اما نحوی کار این سیستم بدین شکل بود:
Sonic & Knuckles دارای کارتریجی متفاوت با تمامی کارتریج های بازی های Sega بود، بدین صورت که در بالای کاتریج این بازی یک شیار مخصوص نصب کارتریج های دیگر تعبیه شده بود، اگر شما هنگام بازی کردن این عنوان به دلخواه کارتریج یکی از بازی های Mega Drive را بر روی آن نصب می‌کردید یک مرحله جدید که در آن یک زمرد جدید وجود داشت به بازی اضافه می‌شد، اگر کارتریج بازی Sonic1 را بر روی آن نصب می‌کردید یک مرحله بی‌پایان به آن اضافه می‌شد که می‌توانستید در آن به گشت و گذار پرداخته و زمرد های بی‌پایان آن را جمع آوری کنید. با اضافه کردن کارتریج Sonic 2 یک بازی جدید به نام Knuckles in Sonic 2 قابل انتخاب می‌شد. این بازی جدید در واقع همان Sonic 2 بود که شخصیت های سونیک و مایلز از آن حذف شده و ناکلز جایگزین آنها شده بود. اما اگر شما کارتریج Sonic 3 را بر روی آن نصب می‌کردید داستان Sonic 3 که در مرحله ششم به طور اتفاقی به پایان رسیده و ناقص باقی مانده بود، کامل می‌شد.
داستان Sonic 3 از هر لحاظ بهترین داستان بازی های سونیک تا به امروز است. داستان Sonic 3 مربوط به یک زمرد سبز رنگ بزرگ به نام Master Emerald بود. ME زمردی بزرگ و نیرومند بود که نیروی آن باعث معلق ماندن جزیره ای به نام Angle Island در هوا می‌شد، اما دکتر روبوتنیک (یا همان دکتر Eggman خودمان) که به نیروی این زمرد برای به پرواز در آوردن صفینه فضایی اش احتیاج داشت، آن را از جزیره AI دزدیده و باعث سقوط آن به داخل دریا می‌شود. دکتر اگمن که می‌دانست Knuckles، خارپشتی قرمزرنگ که نگهبان ME بود، به دنبال پیدا کردن دزد ME خواهد گشت او را فریب داده و طوری وانمود می‌کند که سونیک ME را دزدیده است. در واقع دکتر اگمن قصد داشت از این طریق ناکلز را به جان سونیک انداخته و یکجا از شر جفتشان خلاص شود!
ناکلز نیز که از دست سونیک بخاطر دزدیدن منبع نیرو جزیره اشان بسیار ناراحت بود به سوپر سونیک که به تازگی پس از ماجرا های Sonic 2 به همراه مایلز به جنگل بازگشته بود، حمله کرده و هر هفت زمرد را از او دزدیده و به او می‌گوید که تنها در صورتی آنها را به او بازخواهد گرداند که سونیک ME را به او پس دهد. سونیک نیز که از همه جا بی‌خبر بود به سرعت پی می‌برد همه این ماجرا ها زیر کسی نیست جز دکتر اگمن!! به همین دلیل سونیک وارد ماجرایی تازه شده و به دنبال ناکلز و اگمن می‌رود.
در Sonic 3 در مرحله ششم پس از نابودی دکتر اگمن ناگهان نوشته های پایانی بازی ظاهر شده و بازی بدون کامل کردن داستان به اتمام می‌رسید، اما اگر شما Sonic & Knuckles را نیز خریده و آن را به همراه Sonic 3 به کار می‌بردید پس از پایان مرحله ششم بازی به پایان نرسیده و شما شاهد ادامه ماجرا شده و پس از طی پنج مرحله دیگر با ناکلز در Hidden Palace روبرو شده و او را شکست می‌دادید. سونیک پس از شکست دادن ناکلز او را از حقیقت ماجرا و خباثت دکتر روبوتنیک آگاه می‌کرد. ناکلز نیز که از اینکه فریب دکتر اگمن را خورده است بسیار ناراحت بود، خشمگین شده و راه عبور به مرحله ششم را به سونیک نشان داده تا سونیک دکتر اگمن را نیز شکست داده و ME را به جای اصلی خود بازگرداند.
اما دکتر اگمن که منتظر سونیک بود او را در Sky Sanctuary قافل گیر کرده و متال سونیک را به مصاف او می‌فرستد، اما سونیک پس از سه بار شکست دادن متال سونیک موفق می‌شود به محل اختفای دکتر اگمن رسیده و او را نیز شکست دهد، اما اگمن باز هم تسلیم نشده و به همراه ME به فضا فرار می‌کند!
اما سونیک که دیگر از دست دکتر اگمن خسته شده بود با قدرت ویژه خود هایپر سونیک (در ادامه توضیح داده خواهد شد) به نبرد نهایی با اگمن می‌رود. سونیک این بار با استفاده از قدرت ویژه خود اگمن را شکست داده و ME را از او پس گرفته و ناکلز باز می‌گرداند.
یکی از ویژگی های مثبت Sonic & Knucles 3 طراحی مراحل فوقالعاده زیبا و جدید بود. مراحلی نظیر Mushroom Hill (تپه قارچ ها) که همه چیز در آن شبیه به قارچ بود، حتی موسیقی آن!، آسمان مقدس، اهرام مصر و مرحله برفی! این مرحله (مرحله پنجم بازی) که یکی از زیباترین مراحل طراحی شده برای بازی های سونیک تا به امروز است علاوه بر تمام زیبایی هایش شروعی رویایی نیز داشت چرا که با اسکیت سواری سریع سونیک آغاز می‌شد.
موسیقی این بازی نیز در نوع خود بسیار زیبا و مرتبط با مراحل بود. به عنوان مثال در مراحل مربوط به مصر موسیقی مصری، در مرحله به یاد ماندنی Carnival Night موسیقی سیرک و … نواخته می‌شد. اما چیزی که زیبایی های موسیقی بازی را دو چندان می‌کرد رقص و ریتم محیط همراه با ملودی هر مرحله بود، به عنوان مثال در مرحله تپه قارچ ها تمامی قارچ ها همراه با موسیقی قارچی آن تکان تکان می‌خوردند!
این بازی همچنین معرفی شخصیتی به نام Knuckles بود که تا به امروز به همراه مایلز به عنوان بهترین دوستان سونیک و عضو همیشگی گروه قهرمان باقی مانده است.
اما مهمترین ویژگی Sonic & Knuckles 3 که آن را به بهترین عنوان سونیک تبدیل می‌کرد قابلیت های جدیدی بود که برای شخصیت های بازی در نظر گرفته شده بود. سونیک با زدن دوبار دکمه پرش تیغ هایش درآمده و در آن حالت ضدضربه می‌شد (البته این حالت زیاد طول نمی‌کشید)، مایلز با زدن پشت سر هم دکمه پرش می‌توانست پرواز کرده و علاوه بر آن با گرفتن دستان سونیک او را نیز به هوا ببرد. ناکلز نیز با فشار دادن دکمه پرش در هنگام پرش اندکی در هوا معلق می‌ماند و می‌توانست در این حالت به دیوار ها بچسبد.
اما یکی از ویژگی های جالب بازی قابلیت هایپر سونیک بود، به این ترتیب که سونیک با جمع آوری هر هفت زمرد به حالت سوپر سونیک تبدیل می‌شد اما اگر شما از Sonic & Knuckles استفاده می‌کردید سونیک بعد از جمع آوری هفت زمرد به Hidden Palace رفته و در آنجا بعد از جمع آوری هفت سوپر زمرد به حالت هایپر سونیک تبدیل می‌شد. سونیک در این حالت بسیار قدرتمندتر از قبل می‌شد به طوری که با هر بار اجرای قابلیت دوپرشه نور سفید رنگی از او منعکس شده و تمامی موجودات روی صفحه را نابود می‌کرد. سونیک در این حالت دیگر به رنگ طلایی نبود و دائم به رنگ های هر هفت زمرد تغییر رنگ می‌داد.
در مجموع Sonic & Knuckles توانست به فروش و موفقیت بسیار زیادی دست یابد و از سوی طرفداران به عنوان بهترین سونیک تاریخ و حتی بهترین بازی Mega Drive شناخته شود.
پس از محبوبیتی که ناکلز در بازی قبلی بدست آورده بود Sega تصمیم گرفت یک عنوان فرعی با حظور ناکلز و چند شخصیت جدید روانه بازار کند. این بازی که Chaotix نام داشت همانند Sonic CD برای معرفی تکنولوژی جدید Sega یعنی Sega 32X (این دستگاه نیز همانند Mega CD به کنسول Mega Drive متصل شده و گرافیک 16 بیتی آن را به 32 اتقا می‌داد) به کار گرفته شد.
کِاتیکس در رابطه با ناکلز و سه دوست دیگرش Espio، یک آفتاب پرست بنفش، Mighty، گورکنی قرمز رنگ، Vector، یک تمساح بزرگ سبز رنگ و Charmy، یک زنبور کوچک زرد رنگ بود که به همراه یکدیگر به مبازه با دکتر روبوتنیک می‌رفتند.
علارغم اینکه این چهار شخصیت در طول بازی توسط حلقه های معروف بازی به یکدیگر متصل بودند، اما تنها شخصیت قابل بازی ناکلز بود که اندکی ناامید کننده بود. متاسفانه به دلیل اینکه سونیک و مایلز در این بازی حظور نداشتند، سرعت بازی بسیار کاهش یافته و به اساس بازی لطمه جبران ناپذیری وارد شده بود.
این بازی نیز علارغم گرافیک زیبای خود دچار سرنوشت Sonic CD شده و متحمل شکست شد.
چند سالی بود که Sega با عرضه بازی مشهور Flicky، که در آن شما می‌بایست با کمک یک پنگوئن جوجه ها را از دست گربه های ملوس بازی نجات می‌دادید (این بازی در ایران به اسم جوجه جمع کن!! شهرت یافت)، توانسته بود طرفداران زیادی بدست آورد، از این رو Sega تصمیم گرفت تا بازی بر اساس Flicky منتها با حظور سونیک بسازد! (در واقع Sega فکر می‌کرد با ترکیب این دو بازی طرفداران هر دو بازی را به خود جلب خواهد کرد!!). از این رو Sega که به دلیل تمرکز تیم سونیک بر روی ساخت عنوان NIGHTS in to Dream این تیم را در اختیار نداشت، سفارش ساخت این بازی را به استدیو Traveller’s Tales که با ساخت بازی Toy Story به شهت رسیده بود، داد.
سرانجام این بازی که Sonic 3D Blast نام داشت (این بازی در اروپا با نام Sonic 3D Flickies Island منتشر شد) در نوامبر سال 1996 برای دو کنسول Mega Drive و Sega Saturn منتشر شد. در این بازی سونیک با سفر کردن به جزیره جوجه ها می‌توجه می‌شد که اگمن از جوجه ها برای ساخت ربات هایش استفاده کرده است، به همین دلیل سونیک به همراه مایلز با استفاده از هفت زمرد موجود در جزیره جوجه ها با اگمن وارد مبارزه شده و با شکست دادن اگمن جوجه ها را بار دیگر آزاد می‌ساخت.
این بازی اولین عنوان از سری سونیک بود که به صورت کاملا سه بعدی ساخته می‌شد. نکته جالب در رابطه با این بازی آن بود که با اینکه Blast برای کنسول MD که کنسولی ضعیف تر از SS بود هم منتشر می‌شد، از لحاظ گرافیکی فرق آنچنانی با نسخه SS آن نداشت! در واقع تنها ویژگی که نسخه SS بازی نسبت به MD داشت وجود دموهای CG برای روایت داستان بود.
سونیک در هر مرحله با جمع آوری تعدادی جوجه، که در واقع با نابودی دشمنان امکان پذیر می‌شد، و عبور دادن آنها از دروازه های مخصوص به مرحله بعد می‌رفت. یکی از قابلیت های جدید سونیک در Blast هدف گیری خودکار بود، بدین شکل که در هنگام دویدن سونیک با زدن پرش ربات ها خود به خود نابود شده و دیگر احتیاجی به هدف گیری نبود. این قابلیت بعد ها در تمامی بازی های سه بعدی سونیک مورد استفاده قرار گرفت چرا که لازمه حفظ سرعت در دنیای سه بعدی سونیک بود.
سونیک در هر مرحله با جمع آوری 50 سکه به مرحله ویژه مایلز و یا ناکلز (بسته به انتخاب گیمرها) راه یافته و به جمع آوری زمرد ها مشغول می‌شد. متاسفانه در Blast با جمع آوری هر هفت زمرد سونیک به حالت سوپرسونیک تبدیل نشده و تنها به نبرد نهایی با اگمن می‌فت.
متاسفانه این بازی نیز نتوانست موفقیت زیادی کسب کرده و عملا در مقابل بازی هایی چون Mario 64 و Crash Bandicoot محو شد…
پس از عرضه ناموفق Sonic 3D Blast تیم سونیک بار دیگر دست به کار شده و یک پک ویژه از بازی های سونیک را تحت عنوان Sonic Jam (مربای سونیک!) برای کنسول Saturn منتشر کرد. این پک علاوه بر اینکه شامل تمامی سونیک های منتشر شده تا به آن روز بود، شامل یک بخش ویژه به نام Sonic World بود. این بخش در واقع یک اتاق سه بعدی بود که در آن پنج در وجود داشت، که در هر کدام از آنها موضوعی مرتبط با دنیای سونیک مطرح می‌شد. در یکی از آنها دمو و تیزرهای تبلیغاتی سونیک، در دیگری موزیک های رسمی سونیک، در اتاق دیگر تاریخچه نسبتا مختصری از سونیک، در دیگری عکس ها و پوستر های تبلیغاتی سونیک و در اتاق آخر اطلاعات کاملی از شخصیت های بازی وجود داشت.
با اینکه اولین بازی از سری سونیک که توسط Traveller’s Tales برای کنسول Saturn ساخته شده بود، یک عنوان کاملا شکست خورده به حساب می‌آمد اما با این حال این شرکت باردیگر دست به کار شده و عنوان دیگری از سری سونیک را روانه بازار کرد. این عنوان که Sonic Racer نام داشت بر عکس Blast توانست به موفقیت و شهرت عظیمی دست یابد به طوری که حتی از آن به عنوان بهترین سونیک ساخته شده برای کنسول Saturn یاد می‌کنند.
Sonic R یک عنوان مسابقه ای به سبک Super Mario Kart بود که همانند آن اثر تمامی شخصیت های سری سونیک را در کنار یکدیگر جمع می‌کرد. با اینکه این عنوان اولین بازی سونیک در سبک مسابقه ای نبود (Sega قبلا دو بازی Sonic Drift 1 & 2 را برای کنسول دستی خود Game Gear منتشر کرده بود) اما اولین عنوان مسابقه ای سه بعدی در نوع خود بود که باعث شد بعدها عنوان هایی نظیر Mario Kart 64 و Crash Team Racing به تقلید از آن روانه بازار شوند.
Sonic R در مجموع شامل 10 شخصیت بود که 4 تای آنها با اتمام بازی با شخصیت های موجود قابل انتخاب کردن می‌شدند. یکی از جذاب ترین قسمت های این عنوان دو گروه بودن شخصیت های بازی بود، به این صورت که سونیک، مایلز، ناکلز، امی و سوپر سونیک در یک گروه و متال سونیک، دال مایلز، متال ناکلز، روبواگ و اگمن در گروهی دیگر قرار می‌گرفتند. هر کدام از این شخصیت ها با توجه به ویژگی های خود در تقابل با شخصیت مخالف خود در گروه دیگر قرار داشت، به عنوان مثال سونیک در مقابل متال سونیک، مایلز در مقابل دال مایلز و … . این تقابل شخصیت خصوصا بازی را در مد داستانی بسیار جذاب کرده و ارزش بازی تک نفره را به شدت بالا می‌برد.
اگرچه هر کدام از شخصیت های بازی ویژگی و قابلیت های مخصوص به خود را داشته و از لحاظ قدرت و سرعت تفاوت چندانی با یکدیگر نداشتند اما همانند بازی های دیگر سونیک بهترین شخصیت بازی سوپر سونیک بود که با سرعت و قدرت بسیار بالای خود انتخاب اول تمامی گیمرها بود.
این بازی در نوامبر سال 1997 منتشر شده و مورد استقبال شدید گیمرها قرار گرفته و موفق شد بار دیگر نام سونیک را زنده کند.
با به پایان رسیدن عمر کنسول های 64 بیتی و ورود کنسول های نسل ششم، بار دیگر تیم سونیک دست به کار شده و عنوان Sonic Adventure را برای کنسول Dreamcast معرفی کردند. تیم سونیک که در نسل قبل به دلیل کار کردن بر روی عنوان NIGHT in to Dream موفق به ساخت هیچ عنوان جدیدی از سری سونیک نشده بودند تصمیم داشتند نبوغ و توانایی های خود را با ساخت این بازی به نمایش در آورده و نشان دهند که عدم موفقیت آنها در نسل قبل تنها به دلیل سیاست های Sega بوده است، نه عدم توانایی آنها.
این بازی که همانند Blast یک سونیک کاملا سه بعدی به شمار می‌رفت با داستان زیبا و عجیب و غریب، شخصیت های جذاب جدید، طراحی مراحل بدیع و چشم نواز و در آخر تغییر اساسی در روند بازی توانست نظر مثبت گیمرها را بار دیگر به سمت بازی جدید خود جلب کرده و بار دیگر سونیک را که آرامی در حال فرو رفتن در خواب بود به اوج و شهرت رساند (البته سونیک بعد از سه بعدی شدن هیچ گاه نتوانست محبوبیت زمان دوبعدی خود را تکرار کند).
Sonic Adventure همانطور که از اسمش پیداست دیگر یک عنوان پلتفرمر ساده نبود و با طی روندی همانند بازی های ماجرایی، داستان هفت شخصیت خود را دنبال می‌کرد. شخصیت های نظیر سونیک، مایلز، ناکلز، امی، Big که یک گربه بنفش رنگ ماهیگیر به رنگ بنفش بود، E-102r که یک ربات قرمز رنگ و دوست امی بود و در آخر سوپر سونیک که در نبرد پایانی با اگمن وارد بازی شده و داستان بازی را کامل می‌کرد.
یکی از نکات جالب در رابطه با SA این بود که دیگر مراحل مربوط به هر کدام از شخصیت ها پشت سر هم و به ترتیب نبود، بلکه برای روایت بهتر داستان بازی مرتب بر روی شخصیت های بازی سوییچ می‌کرد.
در این بازی حدود 130 مدال در قالب ماموریت های مختلف و متفاوت برای هر کدام از شخصیت های بازی بود که بدست آوردن همه آنها زمان زیادی از گیمرها گرفته و مدت ها آنها را در دنیای سونیک قرق می‌کرد. این بازی در تاریخ نه سپتامبر سال 1999 (9/9/1999) برای کنسول Dreamcast منتشر شده و توانست تا حدودی موفقیت های گذشته سونیک را تکرار کند.
پس از موفقیت Sonic Adventure با توجه به اینکه مدتی بود بازی های سبک پارتی بسیار محبوب شده بودند تیم سونیک به سراغ این سبک رفته و عنوان Sonic Shuffle را در این سبک در اواخر سال 2000 برای کنسول Dreamcast منتشر ساخت. در کل این بازی با گرافیک زیبا و Cell Shade خود مناسب ترین گذینه برای افرادی بود که می‌خواستند بدون دویدن و پریدن های مکرر مدت ها سرگرم شوند.
با موفقیتهای روز افزون و پی در پی شرکت Sony و کنسول خود PS2 شرکت Sega که رفته رفته در بخش سخت افزار خود ضعیف و ضعیف تر می‌شد سرانجام شکست را به تلخی پذیرفته و به این ترتیب شماره دوم از بازی Sonic Adventure در عین حال که تولد 10 سالگی سونیک را تبریک می‌گفت به یک خداحافظی زیبا اما بسیار تلخ و ناگوار برای طرفداران شرکت Sega تبدیل شد.
تیم سونیک واقعا با Sonic Adventure 2 سنگ تمام گذاشته بود. در این بازی دو شخصیت جدید با نام های Rouge، یک خفاش دختر هم رنگ با نامش یعنی سرخ و آبی و یک جوجه تیغی سیاه و قرمز به نام Shadow به جمع شخصیت های محبوب سونیک اضافه شده بودند.
داستان فوقالعاده زیبا و غم انگیز SA2 در قالب دو گروه Hero و Dark روایت می‌شد. اما داستان گروه قهرمان بدین صورت بود که روزی سونیک با شدو که با استفاده از قدرت زمرد ها به نیروی Chaos دست یافته بود روبرو شده و با او وارد مبارزه می‌شود، اما در همین حین ماموران دولتی سر رسیده و سونیک را دستگیر می‌کنند. از سوی دیگر روژه با ناکلز بر سر مالکیت Master Emerald وارد جدال می‌شود اما اگمن که منتظر فرصتی مناسب بود از دعوای آن دو به خوبی استفاده کرده و ME را می‌دزدد، اما در همین میان با اشتباه روژه ME خرد شده و بر روی زمین پراکنده می‌شود. ناکلز نیز به ناچار به دنبال جمع آوری تکه های ME می‌رود…
اما با زندانی شدن سونیک مایلز با کمک هواپیمای خود، که اینبار تبدیل به ماشین نیز می‌شد، تصمیم به نجات سونیک از زندان می‌گیرد. مایلز در راه نجات سونیک متوجه می‌شود که امی نیز توسط اگمن زندانی شده است، به همین دلیل ابتدا به کمک امی رفته و بعد از نجات دادن او به سوی زندان گارد امنیتی دولت رفته و سونیک را از بند نجات می‌دهد. سونیک پس از آزاد شدن از زندان متوجه می‌شود که شدو و روژه افراد ویژه جدید اگمن یعنی گروه سیاه هستند. گروه سیاه قصد داشتند به کمک یک اسلحه فوق مخرب که در جو زمین ثابت شده بود زمین را نابود کنند، از این رو سونیک به همراه یارانش برای نجات زمین به مبارزه با اگمن می‌رود…
و اما داستان گروه سیاه. شدو که دوستِ دخترِ اگمن یعنی ماریا روبوتنیک بود، به همراه روژه برای اگمن کار می‌کردند. اگمن به شدو ماموریت می‌دهد که برای نجات زمین سونیک را نابود کند، شدو نیز که قبل از مرگ ماریا به او قول داده بود از مردم محافظت کند، ماموریت را پذیرفته و با سونیک وارد مبارزه می‌شود…
…سرانجام شدو و گروهش در فضا با گروه قهرمان روبرو می‌شوند (در اینجا بسته به انتخاب گیمرها یکی از گروه ها که در اختیار گیمرها بود گروه دیگر را شکست می‌داد). در این بین ناکلز با نجات جان روژه با او دوست می‌شود. روژه نیز برای تلافی کار او تکه های ME را که در طول بازی پیدا کرده بود به ناکلز پس داده و با او دوست می‌شود. در حالی که داستان بازی به خوبی و خوشی در حال تمام شدن بود ناگهان همه چیز بهم ریخته و بار دیگر دنیا در خطر نابودی قرار می‌گیرد، چرا که سلاح مخربی که سال ها پیش دکتر جرالد روبوتنیک برای نابودی زمین ساخته بود ناگهان به کار افتاده و دنیا در خطر جدی نابودی قرار می‌گیرد.
با شروع این دردسر تازه هر دو گروه قهرمان و سیاه و حتی اگمن!! با یکدیگر دوست شده و با کمک یکدیگر برای نجات زمین متحد می‌شوند. با تلاش فراوان هر دو گروه سونیک و شدو موفق می‌شوند به همراه یکدیگر به نبرد نهایی با رییس آخر بازی رفته و او را شکست دهند. پس از شکست رییس آخر بازی آن دو به سراغ سلاح مخرب رفته و سعی در متوقف کردن آن می‌کنند اما سلاح که دیگر فعال شده بود از کنترل آنها خارج می‌شود. در آخر شدو با به یاد آوردن قول خود به ماریا خود را در مقابل شلیک سلاح قرار داده و با دادن جان خود مردم زمین را از نابودی نجات می‌دهد. به این صورت داستان SA2 به صورتی تلخ و غم انگیز اما بسیار تاثیر گذار به پایان می‌رسید.
یکی از مزیت های SA2 که آن را در سطح بسیار بالایی قرار می‌داد مدت زمان بالای به پایان رساندن آن بود. در مجموع این بازی 180 مدال مختلف داشت که گیمرها می‌توانستند با کمک دو گروه مختلف آنها را جمع آوری کنند. اما با جمع آوری این 180 مرحله بهترین هدیه تیم سونیک به طرفداران سونیک نمایان می‌شد. با جمع آوری این 180 مدال مرحله افسانه ای Green Hill که سونیک برای اولین بار از آنجا به گیمرها سلام کرده بود، به صورت کاملا سه بعدی طراحی شده و در اختیار گیمرها قرار می‌گرفت. با اتمام این مرحله نیز پیغام سنگین و تلخ خداحافظی سگا بر روی صفحه تلوزیون نقش می‌بست…
اما یکی از ویژگی ها بسیار جالب SA2 قابل بازی بودن شخصیت منفی تمام بازی های سونیک یعنی اگمن بود! گیم پلی اگمن به همراه صفینه های مخصوصش بسیار شبیه مایلز و روژه بود اما با این همه بازی کردن با اگمن خبیث و بد ذات لذت وصف ناپذیری به همراه داشت.
شخصیت Shadow با همین یک بازی توانست به چنان محبوبیتی دست یابد که تیم سونیک با دیدن آن جو گیر شده و چند سال بعد شاهکار غیر قابلی هضمی به نام Shadow the Hedgehog را روانه بازار کرد که هیچ نتیجه ای جز شکستی مفتضهانه به همراه نداشت.
SA2 در ژون سال 2001 وارد بازار شد اما علارغم تمام زیبایی هایش به دلیل این که همه گیمرها به علت خروج Sega از بازار کنسول های خانگی در حال فروختن کنسول های خود بودند، فروش چندانی نکرد و مورد استقبال گیمر ها قرار نگرفت اما بعد ها Sega وقتی که همین بازی را برای کنسول Gamecube منتشر ساخت فروش بسیار خوبی کرده و به موفقیت های فراوانی دست یافت.
پس از انتشار SA2 شرکت Sega و تیم سونیک مدت ها نتوانستند شماره جدیدی از سری سونیک منتشر کنند تا اینکه بالاخره در سال 2003 عنوان Sonic Heroes برای کنسول های PS2, Xbox و PC منتشر شد.
متاسفانه بعد از انتشار عنوان Heroes شرکت Sega با انتشار عنوان های بسیار زیادی تحت عنوان سونیک عملا این خارپشت آبی رنگ دوست داشتنی را نابود کرده و آن را به ورطه نابودی کشاندند.
بعد از عرضه Sonic Heroes و Shadow the Hedgehog تیم سونیک عنوان جدیدی از سری سونیک را با نام Sonic Riders معرفی کرد. این عنوان که همانند Sonic R یک عنوان مسابقه ای منتها اینبار با ایر برد بود (Air Bord)، در نوع خود عنوان جالب و درخور توجهی بود اما به هیچ وجه نیز در اندازه های Sonic R ظاهر نمی‌شد.
با ورود به نسل هفتم از کنسول های خانگی سونیک نیز به دنیای HD راه یافته و به این ترتیب اولین عنوان نسل بعد سونیک با نام Sonic the Hedgehog برای کنسول های PS3 و X360 منتشر شد که نتیجه کار چیزی بیشتر از یک عنوان فوقالعاده ضعیف نبود. با اینکه StH عنوان کاملا ضعیفی بود و نتوانست به هیچ موفقیتی دست یابد اما با معرفی شخصیتی به نام Silver که دارای قدرت های ویژه از جمله بازی با جاذبه بود، توانست یک شخصیت محبوب دیگر را به خانواده سونیک اضافه کند.
بعد از شکست سنگین سونیک جدید Sega به سراغ رقیب سابق Nintendo رفته و چندین عنوان ریز و درشت تحت عنوان Sonic را برای کنسول Wii منتشر ساخت. عنوان هایی نظیر Sonic Riders: Zero Gravity, Sonic and the Secert Ring و افتظاهی به نام Sonic and the Black Knight که عملا سونیک را تبدیل به یک شمشیر زن کرده است!!
پس از افتظاهی به نام Sonic the Hedgehog، تیم سونیک بار دیگر به سراغ کنسول های PS3 و X360 رفته و عنوان Sonic Unleashed را برای این دو کنسول (و البته برای کنسول Wii منتها با گرافیک پایین تر) منتشر ساخت. متاسفانه این بازی نیز با تمام زیبایی هایی که در بخش پلتفرمر خود داشت تبدیل به داغی بر دل دوست داران سونیک شد. دلیل این امر نیز تصمیم عجولانه تیم سونیک برای تبدیل سونیک به گرگ نما و شاید هم گوریل!! بود!. متاسفانه اگمن بالاخره موفق شده سونیک را دستگیر کرده و با انجام آزمایشات خطرناکی او را تبدیل به یک گرگ نما (Werehog) کند.
هر چقدر که تیم سونیک برای جذاب شدن بخش های پلتفرمر بازی زحمت کشیده بود و توانسته بود آنها را بی نقص طراحی کند، قسمت های شب بازی که سونیک تبدیل به گرگ نما می‌شد بازی را زیر سوال می‌برد. متاسفانه علارغم تمام زیبایی هایی که SU به همراه داشت بر خلاف تصور همگان باردیگر به سرنوشتی مشابه StH گرفتار شد.
یکی از نکات بسیار جالب در رابطه با سونیک، همکاری او با سرسخت ترین رقیبش یعنی Mario است!! شرکت Sega که گویا بعد از کنار کشیدن از بازار کنسول های خانگی روابط بسیار خوبی با دشمن دیرینه خود Nintendo پیدا کرده است، علاوه بر ساخت بازی های مختلف برای کنسول آنها شخصیت سونیک را برای ساخت بازی Super Smash Bros Brawl به آنها قرض داده و در عوض از شخصیت Mario برای ساخت بازی هایی نظیر Mario and Sonic Olympics و Mario and Sonic at the Winter Olympics استفاده کرده است! چه کسی فکرش را می‌کرد روزی سونیک و ماریو تبدیل به دوستان یکدیگر شوند؟
اما در این میان شماره های متعددی از سری سونیک نیز برای کنسول های دستی نظیر PSP و DS و حتی گوشی های همراه همچون iPhone نیز منتشر شده است. عناوینی نظیر Sonic Rush و Sonic Rivals که با گرافیک دوبعدی خود یادآور بازی های 16 بیتی سونیک هستند. اما یکی از متفاوت ترین سونیک هایی که در این چند سال منتشر شده است عنوان Sonic Chronicles the Dark Brotherhood در سبک RPG است که توسط شرکت BioWare ساخته شده است!! متاسفانه این بازی نیز علارغم زیبایی های خود در طراحی مراحل و گیم پلی بازی با از بین بردن احساس سرعت در بازی نتوانست به عنوان درخور توجهی تبدیل شود.
هم اکنون نیز عنوان جدیدی از سری Sonic با نام Sonic & Sega All-Stars Racing در حال ساخت است که همانطور که از نامش پیداست یک عنوان جدید در سبک Racing است.
سونیک یکی از معدود شخصیت های رایانه ای ایست که علاوه بر تولید هزاران محصول جانبی نظیر تیشرت، اسباب بازی، عروسک و … ، چندین مجموعه کارتون تلوزیونی، مانگا، بازی های کارتی و فیلم سینمایی نیز بر اساس آن ساخته شده است.
در مجموع سونیک تنها شخصیتی بود که توانست در زمان اوج محبوبیت ماریو در ظرف مدتی هر چند کوتاه محبوبیتی بیشتر از ماریو بدست آورد. اغراق نیست اگر بگوییم سونیک شخصیتی بود که توانست به تنهایی Sega را به پیش برده و به اوج موفقیت رساند. سونیک کسی بود که توانست دل میلیون ها گیمر را بدست آورده و تبدیل به بهترین خاطرات کودکی و جوانی آنها شود. شدت محبویت این شخصیت به قدری بود که به عنوان یکی از اولین شخصیت ها ستاره اش به ساختمان Metreon راه یافت و نامش برای همیشه در تاریخ بازی های رایانه ای جاودانه شد. سونیک اولین و آخرین شخصیتی بود که توانست به چنان محبوبیتی دست یابد که در نمایش باشکوه و فراموش نشدنی روز شکرگذاری در فروشگاه Macy’s با شکل بالونی غول پیکر بیست متری حظور یافته و دل هزاران کودک بی سرپرست را شاد کند (البته این بالون با تیر برق تصادف کرد و باعث مجروح شدن دو نفر شد!!).
اکنون سال هاست که از آن تیم 15 نفره رویایی که با کمک یکدیگر برای اولین بار سونیک را به گیمرها معرفی کرده اند چیزی باقی نمانده و همه آنها شرکت Sega را ترک کرده اند و سونیک که برای چندین سال طعم شیرین پیروزی را به Sega چشاند خود سال هاست طعم تلخ شکست را می‌چشد. اما با همه این اوصاف سونیک کماکان در قلب تک تک ما جای داشته و همچنان ما آرزو داریم سونیک باردیگر محبوبیت سابقش را بازیافته و دوران اوج خود بازگردد. هر چند این آرزو چندان امکان پذیر به نظر نمی‌رسد اما ما نیز امید خود را از دست نخواهیم داد چرا که تا ما خاطرات شیرین گذشته خود را از یاد نبرده ایم، سونیک نیز همچنان می‌چرخد….
