سال 2017 را می‌توان یکی از پربارترین سال‌های دهه اخیر در صنعت بازی نامید. عرضه موفق تعدادی از عناوین دنباله‌دار مانند Resident Evil و Assassin’s Creed، که نسخه‌های آخر آن‌ها طرفداران را ناامید کرده بود و نیز عرضه دنباله‌های بزرگی برای The Legend of Zelda، Super Mario، Persona و بسیاری عنوان دیگر از جمله نکات برجسته این سال بود. مهم‌تر از همه ظهور عناوین جدیدی همچون Horizon: Zero Dawn و PUBG موجب گردید که تعداد بازی‌های عالی امسال آن‌قدر باشد که هر بازیکنی را راضی نگه دارد. همانند گذشته در پایان سال شاهد انتخاب بهترین‌های بازی‌سنتر هستیم، ولی امسال شیوه متفاوتی نسبت به سال‌های گذشته در پیش گرفته‌ایم. در ابتدا نگاهی داریم بر تجربه شخصی اعضای تحریریه از بازی‌های سال 2017 و سپس 20 بازی برتر سال به همراه بهترین‌های هر دسته و پلتفرم معرفی خواهند شد.
نظرات اعضا تحریریه
احسان ناخدا: «سال 2017 برای من و مطمئنا خیلیای دیگه سال بسیار خوبی بود و تونست هر دو جبهه طرفداران بازی‌های آنلاین و بازی‌های تک‌نفره رو با عناوین بسیار خوب راضی نگه داره. با اینکه هنوز موفق به تجربه بازی‌های نینتندو سوئیچ نشدم، ولی بین بازی‌هایی که امسال تجربه کردم Horizon Zero Dawn، Nier Automata، Resident Evil 7 و The Evil Within 2 خیلی خوب بودن و از بازی کردنشون حسابی لذت بردم. خوشبختانه امسال هم در ژانرهای مختلف بازی‌های خیلی خوبی دیدیم که به عنوان مثال میشه به سبک ریسینگ و شوتر اشاره کرد که امسال برای هر کدومشون بازی‌های درجه یکی عرضه شد. تنها اتفاق بد امسال EA بود که با اختلاف به منفورترین کمپانی بازیسازی من تبدیل شد. از ناامیدی بزرگ Mass Effect Andromeda بگیرید تا بستن ویسرال گیمز و لوت‌باکس و … که خوشبختانه همه خیلی خوب جواب EA رو دادن. امیدوارم 2018 هم بتونه مثل 2017 عملکرد خوبی داشته باشه و بازی‌های خوبی رو در این سال شاهد باشیم.»
فرنود: «یادش بخیر! تا چند سال قبل که توی نسل قبلی بودیم و جوون‌تر، تقریباً هر بازیای که عرضه می‌شد رو یا واسه X360 یا PS3 می‌گرفتم و بازی می‌کردم. حالا که دیگه هم مشغله‌ها بیشتر شده و البته حوصله هم کمتر (البته امیدوارم این نشونه‌ی پیری نباشه!)، همینا دست به دست همدیگه دادن تا شرایط مثل قدیما نباشه. در کل ۲۰۱۷ برای من به شخصه زیاد جذاب نبود. اشتباه برداشت نشه‌ها! بازیای خوبی داشتیم، ولی جوری نبودن که من رو به وجد بیارن. بازی‌های عالی هم داشتیم. بازی‌های خلاقانه و قشنگ هم خیلی داشتیم. اصلاً امسال نینتندو سوییچ اومد که به نظرم خودش یه گام بسیار بسیار بزرگ توی پیشبرد صنعت بازی‌های کامپیوتری محسوب میشه و تقریباً داره به سمتی میره که wii توی نسل هفتم، گوی سبقت رو از رقباش با اون همه کبکبه و دبدبه ربود. مثل سال‌های اخیر، امسال هم بیشتر درگیر بازی‌های فوق‌العاده‌ای بودم که سال‌ها پیش عرضه شدن، البته بلک‌باسترهایی هم وجود داشتن که امسال عرضه شدن و تجربشون کردم که در نوع خودشون خوب بودن. علاوه بر اینا، امسال به لطف ثبت شدن «بازی‌سنتر» توی متاکریتیک و ثبت شدن توی مدیالیست ناشرای بزرگ و کوچیک، کلی بازی مستقل تجربه کردم که در بین اونا هم واقعاً پتانسیل‌های خوبی دیده می‌شد، بازیایی که اکثراشون از ورکشاپ‌ها و کارگاه‌های کوچیک و مستقل پاگرفته بودن. در آخر ازتون می‌خوام که بذارید با همدیگه صادق باشیم، آخرین باری که بازی‌های کامپیوتری به طرز وحشتناکی برام جذاب بودن برمی‌گرده به بیش از ۴ سال پیش و عرضه آخرین شماره از GTA. می‌دونم که قراره در مورد ۲۰۱۷ صحبت کنیم، ولی به نظرم بزرگ‌ترین خوبی سال ۲۰۱۷ این بود که از نظر زمانی به تاریخ عرضه بزرگ‌ترین عنوانی که چشم‌انتظارشم نزدیک‌تر شدیم؛ یعنی Red Dead Redemption 2!»
احسان محمدی: «قطعا یکی از بهترین سال های بازی های ویدئویی بود. بازی که با Resident Evil 7 شروع بشه خودش معلومه چه خبره، یهو به خودم اومدم و دیدم توی یه هفته Nier و Horizon اومدن، اینقدر غرق بازی کردن اینا شدم که گند خورد تو ترم قبلی دانشگاهم. تابستون هم که به بازی کردن زلدا و پرسونا گذشت و اواخرش هم مورد انتظار ترین بازی سالم یعنی Hellblade اومد و فکم چسبید به کف اتاق. پاییز هم کلی بازی با کیفیت اومدن و متاسفانه هنوز وقت نشده خیلی هاشون رو بازی کنم. در اولین فرصت میرم سراغشون. متاسفاته خبر بد هم داشتیم مثل تعطیل شدن visceral و قضایای دیگه شرکت EA . یه حرکت خوبی که پارسال دیده شد هم صدا شدن گیمرا درباره میکروترنزاکشن بود که واقعا موثر بود. از طرفی امسال دوباره نشون داده شد که بازی های داستان محور تک نفره هنوز زنده هستن و با قدرت هم دارن ادامه میدن. اشاره کنم که کلی بازی ایندی عالی هم اومد که جدا از سرگرم کنندگی، کیفیت خیلی خوبی داشتن و امیدوارم این روند پیشرفت عالی شون تو سال بعد هم ادامه بدن.»
میلاد دهدشتی: «2017 برای من سال بازی های کوچک تر و حتی قدیمی تر بود. امسال کمتر بازی AAA جدیدی وجود داشت که بتونه من رو حتی به یک بار تموم کردن ترغیب کنه. در حالی که خیلی از بازی های بزرگ درحال درجا زدن هستن، این بازی های مستقلن که پشت سرهم در حال نوآوری و شگفت زده کردن مخاطبن. با این حال، امسال بازی AAA فوق العاده هم کم نداشتیم، دنبالهپیش دنباله بهترین بازی سال 2015 یا (!)Hella: Origins رو داشتیم، بهترین و حماسی ترین SoundTrack nسال اخیر رو در کنار داستان عجیب و کاراکترهای عجیب تر ولی دوست داشتنی داشتیم، احیا Resident Evil توسط اول شخص شدن، نسخه دوم The Evil Within هم ناامیدمون نکرد، Prey هم یه معجون خوش مزه از BioshockSystem ShockDishonoredDeus Ex بهمون تحویل داد که تا الان نمیدونستیم به چنین چیزی اصلاً نیاز داریم و چه قدر هم اشتباه می کردیم. از طرفی هم امسال سال دوری از هرچی بازی چندنفره رقابتی از جمله Overwatch و بازگشت به سمت بازی های تک نفره بود و ای کاش زودتر به راه راست هدایت می شدم!»
محمد شکری: «سالی که گذشت از نظر تجربه شخصی برای من سال نسبتا خوبی بود، اول اینکه یه سری بازی سال‌های قبل مثل MGS V و Deus Ex و Titanfall 2 رو تونستم بازی کنم و هم اینکه چند تا بازی خوب امسال رو موفق شدم تجربه کنم. به علاوه بازی‌های مستقل خوبی هم دستم رسید که تجربه اونا خالی از لطف نبود. بین بازی‌های بزرگ امسال بیشترین لذت رو از Horizon: Zero Dawn بردم، عنوانی که موقع معرفی این احساس رو به وجود می‌آورد که با وجود ایده عالی ممکنه به خاطر بی‌تجربه بودن سازنده در این سبک نتونه اون کیفیت لازم رو داشته باشه ولی بعد از چند ساعت بازی کردن مشخص بود که تقریبا تمام بخش‌ها تو سطح عالی به سر میبرن و به صورت خلاصه انجام این بازی تجربه خاص و کم‌نظیری واسم بود. نسخه جدید سری Assassin’s Creed هم با وجود اندک ضعف‌هایی که داشت نوید یه شروع تازه رو برای این سری میداد و البته خود این نسخه هم کیفیت بالایی داشت. Wolfenstein II رو هم تقریبا تا اواخرش بازی کردم که خب همون مشکل نسخه قبلی رو باهاش داشتم، یعنی تا یه جایی واقعا عالیه ولی بعدش برام تکراری میشه. البته بازی‌هایی مثل Dirt 4 و Project Cars 2 و Soma و CoD: WWII وتعدادی عنوان دیگه رو هم امسال بازی کردم که در مجموع تجربه خوبی برام بودن. برای سال 2018 هم قصد دارم برم سراغ نینتندو و بازی‌های محشرش و البته چشم انتظار یه سری بازی هم هستم که در راس اونا Sea of Thieves و Red Dead Redemption 2 قرار دارن.»
میلاد طاهر نژاد: « مطمئنا سال ۲۰۱۷ میلادی برای شخص من در جایگاه یک گیمر، در یک نام خلاصه شده بود و آن هم «مس افکت: اندرومدا» بود! ۵ سال از تجربه‌ی آخرین نسخه‌ی اوپرای فضایی بایوور و یک دهه از آشنایی با این فرانچایز می‌گذشت که حقا اختصاص دادن صفت بزرگ‌ترین تریلوژی نسل هفت به آن چندان اغراق نیست. سری دوست‌داشتنی که به خوبی در جایگاه یک سای-فای سخت چفت و بست شده بود آثار بزرگی مثل Star Wars و Star Trek را به چالش می‌کشید. عناصری که باعث شد خیلی زود این اثر خود را به عنوان یک بلاک‌باستر واقعی به گیمینگ معرفی کند. تاریخ دقیق انتشار اندرومدا همزمان شده بود با سنت قدیمی ایرانی و بازی قرار بود در روز ۱ فروردین عرضه شود. همه چیز از اطلاعات جدید مانند سفر به یک کهکشان تازه تا تاریخ انتشار و مصادف شدن آن با نوروز باستانی، جادویی به نظر می‌رسد. پس از پیش‌خرید، پری‌لود و دانلود بازی، اندرومدا رسما منتشر شد و وظیفه‌ی نقد بازی هم در تحریره‌ی بازی‌سنتر بر عهده‌ی من بود. پس از سال‌ها نسخه‌ی جدید فرانچایز موردعلاقه‌ام به انتشار رسیده بود، اما مطلقا کیفیت بازی نهایی با آنچه که از مس افکت انتظار می‌رفت هم‌خوانی نداشت. متاسفانه سپردن توسعه‌ی بازی به استودیوی تازه تاسیس بایوور مونترال و نبود رهبری خلاق چون کیسی هادسن ناظر بر پروژه، کار دست مس افکت و طرفداران میلیونی آن داد! در حالی که انتظار داشتیم با تجربه‌ی اندرومدا پایان نامطلوب سه‌گانه را فراموش کنیم، اتفاقی به مراتب بدتر برای‌مان افتاد. نتیجه هم اعطای نمره‌ی ۶ به اندرومدا از طرف من به نمایندگی از بازی‌سنتر و ثبت آن به عنوان یکی از اولین نقدهای فارسی در متاکریتیک بود. شاید اندرومدا با مشکلات گیم‌پلی، شخصیت‌پردازی، روایت و معضلات فنی و تکینکی روبرو بود؛ اما موضوع نابخشودنی ساخته‌ی شعبه‌ی مونترال بایوور بحران هویتی بود که مس افکت را با آن روبرو کرد. ممکن است با دید اغماض اندرومدا را بتوان از نظر کیفی نسبتا خوب پنداشت، اما آیا مس افکت خوبی نیز به مخاطبان تحویل داده شد؟ مشخصا نه. جاه‌طلبی‌های سه‌گانه با دست‌پاچگی‌های اندرومدا جایگزین شده بودند و خلاقیت‌ها جای خود را به آزمون و خطا داده بود. مطمئنا لیاقت IP مس افکت و طرفداران سرسخت این جهان علمی-تخیلی نوآورانه چیزی بیشتر از اندرومدا بود! بگذریم… دل من پر است و حرف برای گفتن زیاد، اما در سال ۲۰۱۷ عناوینی عرضه شدند که آینده‌ی روشنی را تصویر کردند و بهتر است کمی هم از اتفاقات خوب سال گذشته بگویم. پیش از همه؛ ۲۰۱۷ را باید سال نینتندو دانست. عرضه‌ی کنسول هیبریدی مبتکرانه‌ی کمپانی در کنار دو نسخه‌ی جدید از زلدا و ماریو دنیای گیمینگ را به لرزه در آورد! «گوریلا گیمز» بعد از سال‌ها ساخت شوتر را رها کرد و با خلق ستینگ ابداعی در هزار سال آینده، بستر مناسبی را برای آفرینش IP جدید خود با نام Horizon فراهم آورد و آخر سال در بین بیشتر کاندیدهای بهترین بازی سال جای گرفت. پس از سال‌ها «اساسینز کرید» احیا شد و سرانجام یوبی‌سافت مونترال و تیم اشرف اسماعیل در راس، مصر باستان را به زیبای به دنیای اسسینز و پلتفرم‌های ما آوردند. به هر شکل ۲۰۱۷ گذشت و امیدوارم که سال آینده‌ی میلادی با انتشار بازی‌های بزرگی چون Red Dead Redempation 2 و God of War خاطره‌انگیز باشد.»
علی رضا زاده: «اول از همه به تمام دوستان عزیز بازی سنتری فرا رسیدن سال 2018 تبریک میگم، امیدوارم سال 2018 هم با گیمر‌ها مهربان باشد و با تاخیر نخوردن برخی عناوین، به یک سال خاطر انگیز دیگر تبدیل شود. خب، بریم به سراغ اصل مطلب، در سال میلادی که گذشت، به شخصه برای من اتفاقات خیلی خوبی افتاد؛ اول از همه پیوستن به تیم بازی سنتر بود که اتفاق فوق العاده هیجان انگیزی برای من بود و دومین اتفاق، بالاخره بعد از چندین سال، موفق به خرید پلی استیشن چهار شدم که صد البته بعد از این همه مدت، ما را با آغوشی باز پذیرفت. صنعت گیم در سال 2017 اتفاقات خیلی خوبی برای تمامی عاشقان گیم رقم زد؛ از سخت افزار جدید گرفته مثل Xbox One X و Nintendo Switch تا انتشار برخی بازی‌های فوق العاده که همگی نشان دادند ما چرا به این صنعت عشق می‌ورزیم و آن را هنر می‌پنداریم؛ هنری که ما را با خود به همه جا می‌برد؛ از سرمین میانه تا جنگ جهانی دوم، از مصر باستان تا وسط زمین فوتبال، این صنعت- این هنر- هیچ حد و مرزی ندارد این ما هستیم که باید مکان مورد نظر را برای سفر انتخاب کنیم. سال 2017 از چندین جهت شگفت آور بود؛ از طرفی نینتندو با انتشار کنسول جدید و انحصاری‌های با کیفیت ثابت کرد که هنوز در این صنعت خیلی حرف‌ها برای گفتن دارد، از طرفی دیگر گوریلا گیمر با ساخت عنوانی مثل هوریزن- که قبلا تجربه ساخت عنوانی در این سبک را نداشته بود- کار بسیار بزرگی را انجام داد و یک انحصاری بسیار خوب را تقدیم به گیمر‌های کنسول PS4 کرد. در طرفی دیگر هم، عنوانی با نام PlayerUnknown’s Battlegrounds داشتیم که توانست سر و صدای زیادی به راه اندازد و فروش بسیار خوب و پلیر‌های زیادی داشته باشد. در طرف نینتندو و ماکروسافتی قضیه هم، انحصاری‌های با کیفیتی داشتیم. Call of Duty WW2 و Assassins Creed Origins و تعدادی عناوین دیگر نیز وجود داشتند که الان ذهن بنده یاری نمی‌کند و سعی کردند دوباره روز‌های اوج فرانچایز خودشان را تداعی کنند و خب تعدادی از آن‌ها موفق بوده‌اند، البته نا گفته نماند که امسال برای طرفداران بازی‌های تک نفره و هم چند نفره، عناوین بسیار خوبی منتشر شدند. در نهایت اگر بخواهم برای سال 2017 نامی انتخاب کنم، به نظر من “سال بازگشت به ریشه‌ها” نسبتا مناسب باشد. به هر حال دلیلش را خودتان بهتر می‌دانید، نه؟»
صفحه بعدی: بهترین‌های سال 2017 رتبه 20 تا 11
