بهترین بازی های سال 2016

با سلامی گرم خدمت کاربران گرامی بازی‌سنتر
ممکن است با مشاهده نام این مقاله کمی متعجب شده باشید، چرا که هر ساله سایت بازی‌سنتر مقاله‌ای با نام «100 بازی منتخب سال» منتشر می‌کرد، اما امسال این مقاله به «20 بازی منتخب سال» تغییر پیدا کرده است. سایت بازی‌سنتر همواره در جهت بهبود مطالب و محتویات خود، در حال تغییر و تحول بوده است. در سال جاری با توجه به تغییر زمان انتخاب «بهترین بازی‌های سال» و هم‌زمانی آن با این مقاله، تصمیم بر این شد که مقاله «بازی‌های منتخب سال» با حجمی کمتر از سال‌های قبل آماده شود و در عوض بازی‌های مستقل و ناشناخته‌تر که سال‌های گذشته در این مقاله معرفی می‌شدند، در قالب مقاله‌های جداگانه در طول سال عرضه حضورتان شود. امیدوارم این مقاله رضایت شما را جلب کند.
جا دارد از تمامی اعضای تیم تحریریه که در تهیه این مطلب نقش داشتند تشکر ویژه‌ای داشته باشیم.

Tom Clancy’s The Division

سازنده: Ubisoft Massive
ناشر: Ubisoft
پلتفرم: Xbox One, PS4, PC

همه چیز از نسل هشتم شروع شد. جایی که Ubisoft بیش از هر استودیوی دیگر به قدرت کنسول‌های بازی اعتماد کرد و تصمیم گرفت با نمایشی خیره‌کننده از عنوان Watch Dogs بر روی PC و با ذهنیت انتقال آسان آن و بدون افت کیفیت به کنسول‌های بازی، بزرگترین قدم خود را همان ابتدای نسل بردارد. اما نمی‌دانست که «سنگ بزرگ، علامت نزدن است.» پس از این بازی نیز بازیکنان با مشکلات فراوان عنوان Assassin’s Creed: Unity در روزهای عرضهاش دست به گریبان بودند.
تمام این نقایص آن هم در دو بازی بزرگ یک استودیو باز هم نتوانسته چیزی از ارزش‌های عنوان «دیویژن» (Division) کم کند. بازی با وجود افت محسوس گرافیکی، هنوز هم به دلیل جذابیتهای خاص داستانی و برتری قابل تصور بخش گیمپلی میتواند یکی از بخت‌های اصلی سال 2016 برای بازی سال و یکی از پیشگامان سبک شوتر نقش‌‌آفرینی کلان باشد.
داستان دیویژن بر مبنای یک رزمایش واقعی در سال 2001 با نام زمستان سیاه است که آمریکا آن را برای مواجهه صحیح با حملات بیولوژیکی ترتیب داد. همه چیز از جمعه‌ی سیاه آخر سال در نیویورک آغاز می‌شود، جایی که شما خود را در میانه‌ی یک آشوب بیولوژیکی می‌یابید. داستان بازی با همین تک خط آغاز می‌شود و شما از همین لحظه تنها در نیویورک آشوب‌زده باید زنده بمانید. برای زنده ماندن می‌توانید به بازیکنان دیگر ملحق شده و تشکیل یک تیم دهید و یک پایگاه برای خود بسازید و یا در نقش یک شکارچی تنها در دنیای خشن بازی به جلو حرکت کنید.
بازی سرشار از انتخاب‌های استراتژیک، کلک، و المان‌های نقش‌آفرینی است. منوی بازی پیچیده و بسیار دقیق طراحی شده و اگر پیش از انجام این بازی، بازی نقش‌آفرینی انجام نداده باشید احتمالا از وسعت آن سردرگم خواهید شد.
در ابتدای بازی شما باید شخصیت خود را بسازید و برخلاف تنها رقیب این بازی یعنی «دستینی»، دیگر انتخاب کلاس به شکل کلاسیک برای شما وجود ندارد. شما در ابتدای بازی فقط یک بازیکن ساده هستید؛ بدون تخصص خاص و با جلو رفتن در مراحل تخصص‌هایی را در شخصیت خود پرورش می‌دهید. اسلحه‌های شما در بازی نیز به طور کامل قابلیت شخصی‌سازی دارند، آن هم نه فقط در پایگاه بلکه حتی در میانه‌ی یک میدان نبرد.
بازی از نظر گرافیکی نیز به لطف موتور قدرتمند «اسنو دراپ» هنوز هم یک عنوان قابل تامل است. شاید گرافیک بازی نسبت به اولین نمایش افت کرده باشد، اما هنوز هم سرشار از جزئیات است. بازی در شهر نیویورک جریان دارد، اما نه در هر سه محله‌ی آن، بلکه فقط در منهتن. شاید این جمله در نگاه اول کمی نامیدکننده باشد، اما یوبی‌سافت شما را مایوس نخواهد کرد، هر آنچه که در منهتن قابل دیدن و گذر کردن است، عیناً و بدون کوچکترین تغییری در دیویژن وجود خواهد داشت. البته شاید روزی با عنوان بسته‌ی الحاقی دو محله‌ی بروکلین و لانگ آیلند هم به بازی اضافه شوند.
دیویژن عنوانی بلندپروازانه، سیاه و درگیرکننده است که شما می‌توانید به همراه سه نفر از دوستانتان به صورت یک تیم به انجام آن بپردازید.

Gran Turismo Sport

سازنده: Polyphony Digital
ناشر: Sony
پلتفرم: PS4

بدون شک «گرن‌توریزمو» یکی از بزرگترین عناوین موجود در سبک ریسینگ است. هر چند که نسل هفتم کنسول‌ها همراه بود با مشکلات ریز و درشتی در دو شماره آخر این سری. البته بیشتر این مشکلات نشأت از کمبود منبع قدرت بر روی کنسول PS3 می‌گرفت. به عنوان مثال دو شماره آخر گرن توریزمو جزو معدود عناوینی هستند که دارای گردش شب و روز و آب و هوا بودند و در عین حال باید به صورت 60 فریم اجرا می‌شدند. مواردی که باعث شد بازی نتواند آن طور که باید و شاید انتظارات را برآورده کند. حال با ورود به نسل هشتم کنسول‌ها به نظر می‌رسد کار استودیو «Polyphony Digital» هم تا حدودی راحت شده و آن‌ها می‌توانند با استفاده از قدرت موجود در سخت‌افزار کنسول PS4 رویای خود و آرزوی طرفدران را تحقق بخشند. PD بر خلاف نسل قبل این بار قصد ندارد قبل از عرضه نسخه کامل و شماره‌دار سری یک نسخه «پیش درآمد» (Prologue) منتشر کند و این بار آن‌ها قصد دارند نسخه کامل‌تری را منتشر کنند. آخرین عنوان از سری GT با پسوند «Sport» منتشر خواهد شد. با وجود این که تا امروز اطلاعات زیادی از بازی منتشر نشده، اما شواهد حاکی بر آن است که باید شاهد تغییرات انقلابی و بزرگی در پیش‌برد سبک ریسینگ شبیه‌سازی باشیم. اولین و البته تنها نمایش موجود از بازی نشان‌دهنده جزئیات جذاب و بی‌نقصی برای طرفداران این سبک است. اولین چیزی که در نمایش بازی ما را مجذوب خود کرد، طراحی پیست‌های بازی است و برای نمونه آن طور که به نظر می‌رسد مواردی چون درخت‌ها این بار با کیفیتی به مراتب بالاتر طراحی شده‌اند. مورد بعد توجه بسیار زیاد سازندگان بازی در طراحی مدل ماشین‌های موحود در بازی است. PD در نسل قبل نشان داد که تا به چه اندازه به جزئیات توجه دارد و اما این بار به نظر می‌رسد آن ها واقعیت را مورد هدف قرار داده و قصد دارند مرز بین واقعیت و بازی را بشکنند. از این نکات که بگذریم، GT Sport علاوه بر دارا بودن مدهای آنلاین و آفلاین برای اولین در سری از هدست واقعیت مجازی سونی هم پشتیبانی خواهد کرد. با وجود این ویژگی، سازندگان بازی گامی بزرگ را در جهت کاهش فاصله بین واقعیت و بازی برداشته‌اند و تجربه عنوان GT را هر چه بیشتر نسبت به گذشته برای طرفداران این سری لذت بخش‌تر خواهند کرد. تمام این موارد علاوه بر قرارداد سونی با FIA (فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی) نوید یک عنوان بینظیر و بازگشت سری به اوج را می‌دهد. عنوان GT Sport در زمانی نامشخص در سال 2016 به صورت انحصاری برای کنسول PS4 منتشر خواهد شد.

Final Fantasy XV

سازنده: Square Enix
ناشر: Square Enix
پلتفرم: PS4, Xbox One

2016 سالگرد ده سالگی معرفی اولیه بازی «فاینال فانتزی 15» است که پیش‌تر با نام «فاینال فانتزی ورسوس 13» شناخته می‌شد. حضور بازی در لیست‌ موردانتظارترین عناوین بازی‌سنتر، سایر سایت‌ها و مجلات در سالیان مختلف، تغییر نام بازی، عوض شدن کارگردان، تغییرات داستانی، ده سال انتظار بی‌پایان و بردن طرفداران و منتظران بازی به مرز جنون تنها قسمتی از دست‌آوردهای ده‌ ساله پانزدهمین شماره اصلی از سری فاینال فانتزی است.
امسال نیز طبق سنت دیرینه و همانند سالیان گذشته، فاینال فانتزی 15 بعنوان یکی از مورد انتظار‌ترین بازی‌های سال آینده در لیست بازی سنتر حضور دارد اما با یک تفاوت بزرگ، این‌بار مطمئناً شاهد آخرین حضور فاینال فانتزی 15 در لیست مورد انتظارترین عناوین سال هستیم. طبق صحبت‌های مسئولان «اسکوار انیکس»، کارگردان بازی آقای «تاباتا» و نمایش‌های مختلف از مراحل ساخت بازی، می‌توان با اطمینان خاطر گفت که بالاخره طرفداران پس از 10 سال انتظار شاهد عرضه بازی در سال 2016 هستند.
در ده سال اخیر بازی تغییرات ریز و درشت بسیاری را به خود دیده، از جمله تغییر نام، عوض شدن کارگردان، سیستم مبارزات، تغییرات ظاهری شخصیت‌ها و اخیراً هم تغییرات داستانی و حذف «استلا» (یکی از شخصیت‌های اصلی در نمایش‌ اولیه) و اضافه شدن «لونا» به بازی. تغییراتی که در کنار عدم علاقه سازندگان به دادن اطلاعات داستانی، نارضایتی و نگرانی برخی از طرفداران را به دنبال داشته ولی نشان‌دهنده یک مسئله بسیار مهم است، اینکه فاینال فانتزی 15 دیگر آن بازی معرفی شده در سال 2006 نیست و اکثر اجزای آن به غیر از چهار شخصیت اصلی دچار تغییرات شده‌اند و نتیجه نهایی چه خوب و چه بد باید به پای تاباتا و تیم او نوشته شود نه شخص دیگری. هرچند با توجه به نمایش‌های بازی، اطلاعات منتشر شده و دموی قابل بازی که سال پیش عرضه شد می‌توان پیش‌بینی کرد که فاینال فانتزی 15 در بدترین حالت یک بازی خوب خواهد بود، ولی سوال اصلی این است که آیا بازی تبدیل به شاهکاری که طرفداران 10 سال به انتظار آن نشسته‌اند خواهد شد یا نه؟ سوالی که جواب آن را فقط زمان مشخص خواهد کرد.
در هر حال پانزدهمین شماره اصلی از سری فاینال فانتزی با توجه به دموی قابل بازی و نمایش‌های موفق خود که نشان‌دهنده کیفیت بالای آن در بخش‌های بصری و گیم‌پلی بوده و همچنین حضور آقای «نوجیما» به عنوان یکی از نویسندگان اصلی داستان و خانم «شیمومورا» بعنوان آهنگساز، نوید عنوان باکیفیتی را می‌دهد که شایسته حضور برای چندمین سال پیاپی در لیست مورد انتظارترین عناوین بازی‌سنتر است، حضوری که از صمیم قلب آرزومندم برای آخرین بار باشد.

Persona 5

سازنده: Atlus
ناشر: Atlus
پلتفرم: PS4, PS3

سری بازی‌های «پرسونا» همگی از یک تم مشخص پیروی می‌کنند و آن هم این است که در تمامی نسخه‌ها شخصیت‌های اصلی بازی را گروهی از نوجوانان دبیرستانی تشکیل می‌دهند که در یک برهه زمانی خاص وارد ماجراهای پیچیده ای می شوند؛ پرسونا 5 نیز از این قاعده مستثنی نیست. داستان بازی در شهر توکیو و در اوایل سال 2016 جریان دارد. مدرسه‌ها برای شروع سال جدید باز شده و شخصیت اصلی داستان که پسری 16 ساله است از شهر کوچک خود به توکیو نقل مکان کرده و در کافی‌‌شاپ دوستان پدر و مادرش ساکن شده است. شخصیت اصلی پس از ملاقات با یکی از دانش‌آموزان شرور مدرسه به نام Ryuji و گربه‌ای به نام Morgana به قدرتی عجیب دست پیدا می‌کند که به او امکان بدست آوردن قابلیت‌های جدید در قالب یک پرسونای خاص را می‌دهد. پرسونای هر شخص بر اساس افکار و احساسات قلبی آن شخصیت بوجود می‌آید و در این نسخه طراحی این پرسوناها بر اساس ادبیات ملل مختلف شکل گرفته است، به‌ عنوان مثال پرسونای شخصیت اصلی داستان Arsene نام دارد که ماسکی پرنده شکل به صورت داشته و شباهت زیادی به آرسن لوپن، شخصیت مشهور داستان‌‌های فرانسوی دارد. شخصیت‌های اصلی داستان پس از آشنایی با یکدیگر و کشف پرسوناهای خود بر اساس عدالتی که به آن اعتقاد دارند، گروهی به نام «دزدان قلب‌ها» بوجود می‌آورند که هدف اصلی آن دزدیدن قلب بزرگسالان گمراه و پاک کردن آن از هرگونه بدی و فساد است. برای انجام این‌کار شخصیت‌های داستان افراد مورد نظر را از طریق یک برنامه موبایل پیدا کرده و بعد از طریق ارسال نامه به آن‌ها، وارد دنیایی موازی به نام Pallace می‌شوند. این دنیا که بر اساس قلب انسان‌ها ساخته شده است، خطرها و رازهای بزرگی را در خود جای داده و قهرمانان داستان برای کشف این رموز پا به این دنیا می‌گذارند.
گیم‌پلی بازی از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است؛ در طول روز شما باید وقت خود را در مدرسه، در کنار دوستان و یا در محله‌های مختلف توکیو بگذرانید و هنگام شب وارد Pallace شده و به جستجو در سیاهچاله‌های این دنیای تاریک و مرموز بپردازید، این سیاهچاله‌ها آکنده از موجودات پلید و وحشتناک هستند و برای مبارزه با آن‌ها علاوه بر پرسوناها، هر شخص از یک اسلحه سرد و گرم استفاده می‌کند. سیاهچاله‌های بازی طوری طراحی شده‌اند که علاوه بر مبارزات به سبک نقش‌آفرینی نوبتی، المان‌های دیگری همچون سکو بازی، مخفی‌کاری و تله‌ها را در خود جای داده‌اند و بازیکن در راه رسیدن به هدف خود باید مهارت‌های متفاوتی کسب کند. همانند نسخه‌های قبلی، بازی از گرافیک انیمه مانند بهره می‌برد و طراحی کاراکترها، محیط و افکت‌های مبارزه به لطف موتور گرافیکی جدید بسیار زیبا و چشم‌نواز است. پرسونا 5 از آن دسته بازی‌هایی است که به خاطر موضوع و ظاهر جذاب و دلفریب خود، بازیکنان زیادی را به سمت خود جذب می‌کند. باید دید آیا این نسخه هم می‌تواند همانند بازی‌های قبلی سری تبدیل به یک عنوان محبوب و موفق شود یا نه، اگر جواب من را می‌خواهید باید بگویم: «صددرصد بله.»

No Man’s Sky

سازنده: Hello Games
ناشر: Hello Games
پلتفرم: PS4, PC

بررسی بازی No Man’s Sky

فضای بیکران، کهکشانهای بیپایان، ستارههای تازه متولد شده و سیارات جدید، موجودات فضایی و … همه بخشی از تصورات ما از آن چیزی است که به عنوان فضا از کودکی می‌شناسیم. قدم گذاشتن در قلمرو ناشناخته‌ها، حس خلا و رهایی و کشف موجودات و سیارات جدید نیز هر آن چیزی است که به عنوان یک پیشتاز فضایی دلمان می‌خواهد.
یکی دیگر از مطرح‌ترین بازی‌های نسل هشتم عنوان (No Man’s Sky (NMS از استودیوی نه‌چندان معروف Hello Games بود. بازی‌ای که در اولین نمایش خود میخکوب‌کننده و پس از کمی تامل فقط یک ایده‌ی جالب بود درست مانند «پروژه‌ی مایلو».
اما ایده‌های بزرگ اگر به موفقیت بنشینند و به درستی دیده شوند، می‌توانند مسیری جدید در دنیای بازی‌های رایانه‌ای باز کنند. درست مانند کاری که «هلو گیمز» قصد انجام آن را دارد.
بازی NMS در همایش VGX 2013 برای اولین بار به نمایش درآمد و تحسین بسیاری را دریافت نمود. این بازی از همان ابتدا با شعار کشف کردن خود را مطرح کرد. داستانی برای بازی وجود ندارد و شما خودتان داستان را می‌سازید. بازی بر مبنای رفتار شما و پیش‌روی شما در کهکشان‌ها گسترش می‌یابد و تا 18 کوینتیلیون یا به عبارت دقیق‌تر عدد یک با 18 صفر در جلوی آن دنیا در بازی وجود دارد! سیستم‌های خورشیدی و سیارات تماماً بر مبنای جلو رفتن شما به وجود می‌آیند و اگر چیز جدیدی بیابید بر مبنای تصمیم شما اسم‌گذاری و در سرورهای بازی بارگذاری می‌شود. جالب است نه؟ سیاره‌هایی با اسم شما، سیستم‌های خورشیدی بر مبنای نامی که به آن‌ها می‌دهید، آن هم قابل دسترس برای تمام بازیکنان دیگر بازی.
در NMS اگر علاقه به مشهور شدن دارید به یک خط اینترنت نیز نیاز دارید تا کشفیاتتان در سرورهای بازی ثبت شود و دیگران از آن‌ها استفاده کنند، اما وقتی هم آنلاین بازی کنید توقع نداشته باشید حتی یکی از دوستان خود را ملاقات کنید. حتی اگر تمام جمعیت کره‌ی زمین نیز وارد بازی شوند، باز هم احتمال ملاقات با یکی از آن‌ها در بازی بسیار پایین خواهد بود. پس خیالتان راحت باشد، جنگ شما فقط با شرایط سخت هر سیاره، کمبود سوخت برای سفرهای فضایی و یافتن منابع برای زنده ماندن است.
اتفاقی بودن سیارات و سیستم‌های خورشیدی به سطح سیارات نیز کشیده می‌شود. بازی با یک سیستم ساخت اتفاقی پوشش جانوری و گیاهی مختص به هر سیاره را نیز طراحی می‌کند، و شما با اسکن سطح سیاره، گیاهان و جانوران آن و درآمد لازم جهت خرید سوخت و منابع دفاعی خود را پیدا می‌کنید. به گفته‌ی سازنده‌ی بازی، سطح سیارات اکثراً شامل موجودات بی‌آزار است تا شما فقط از زیبایی بازی لذت ببرید، اما شاید گاه‌گداری موجودات خطرناکی نیز به سراغ شما بیایند، اما بهتر آن است که بجای کشتن فرار کنید. کشتن موجودات امتیاز منفی دارد و سطح تحت تعقیب بودن شما را بالا می‌برد و در آن صورت شما تبدیل به هدفی برای شکارچیان خواهید شد.
در این بازی نیز درست مانند دیگر بازی‌های جهان باز این نسل، تمام ادوات شما قابل بهبود خواهد بود. سفینه، اسلحه و توانایی‌های خود را می‌توانید در راستای سرعت بخشیدن به گشت و گذارتان در کهکشان بالاتر ببرید.
همین وسعت و بزرگی بازی و اتفاقی بودن سیستم آن ما را به یاد یکی از بهترین بازی‌های تاریخ این صنعت، «ماینکرفت» می‌اندازد. همین نکته نیز کافی است تا اشتیاقمان برای دیدن یک بازی ناب رایانه‌ای بیش از پیش شود و حتی برای عده‌ای این بازی برتر از عناوین تحسین‌شده‌ی استودیوهای فرست پارتی قرار گیرد.

ReCore

سازنده: Comcept
ناشر: Microsoft Studios
پلتفرم: Xbox One, PC

عنوان «ریکور» از آن دست بازی‌هایی است که تا به امروز اطلاعات زیادی از آن منتشر نشده اما به خاطر نام‌های بزرگی که در پشت آن قرار دارد، باعث شده تا در لیست مورد انتظارترین بازی‌های سال آینده از نگاه بازی‌سنتر قرار بگیرد. این عنوان نتیجه همکاری «Mark Pacini» کارگردان سه‌گانه «Metroid Prime» و «Keiji Inafune» خالق «Dead Rising» و «Mega Man» است. کنار هم قرار گرفتن نام این دو بازی‌ساز سرشناس در کنار یکدیگر باعث شده تا انتظارات از این بازی بسیار بالا رود. وقایع ریکور بازگوکننده داستان دختری به نام «Joule» است که به عنوان یکی از آخرین بازماندگان نسل بشر در دنیای مرموز بازی به اکتشافات در دل شن‌های روان برای پیدا کردن گنج‌ها و اشیای ارزشمند می‌پردازد. در این ماجراجویی او تنها نیست و در طول بازی با انواع و اقسام ربات‌ها رو‌ به رو خواهد شد. گروهی از این ربات‌ها با Joule همراه می‌شوند تا در این ماجراجویی کمک حال او باشند و گروهی هم دشمن Joule در طول این ماجراجویی‌ها هستند و Joule باید با آن‌ها مقابله کند. البته سازندگان بازی اعلام کرده‌اند که از ریکور انتظار یک داستان درگیرکننده و جذاب را داشته باشید و داستان بازی فقط به اکتشافات و مبارزه با ربات‌ها ختم نمی‌شود. البته به غیر از این هم انتظار نمی‌رود، چرا که وظیفه نویسندگی بازی بر عهده «Joseph Staten» است که در کارنامه خود داستان‌سرایی حماسی سری «هیلو» را دارد و یکی از افراد شاخص در استودیو «بانجی» بوده‌ که وظیفه کلیدی در موفقیت سری هیلو داشته‌ است . آن طور که سازندگان بازی وعده داده‌اند، ریکور در بخش بصری هم حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت و دارای طراحی بصری منحصر به فرد و چشم‌نوازی خواهد بود. این عنوان یک بازی در ژانر اکشن-ادونچر خواهد بود که با تکیه بر کاوش و مبارزات ابداعی قصد دارد علاوه بر استفاده از نکات کلیدی عناوین کلاسیک این سبک، گیم‌پلی تازه و درگیرکننده‌‌ای را ارایه دهد. Mark Pacini کارگردان این عنوان در طول مصاحبه‌هایی که انجام داده‌ است این نکته را ذکر کرده که منبع الهام او برای ساخت ریکور، عناوین مثل «زلدا» و سری «متروید» است. ریکور در زمانی نامشخص در نیمه پایانی سال 2016 برای PC وکنسول Xbox One منتشر خواهد شد.

Street Fighter V

سازنده: Capcom
ناشر: Capcom
پلتفرم: PS4, PC

برای از بین بردن دشمن خود تمرکز نکن، بلکه از تمرکزت برای رسیدن به پیروزی استفاده کن. نقل قول از استادی که همراه با برادر خود در سبک مبارزه Ansatsuken بسیار خبره هستند. یکی از برادرها از حرفه خود به منظور صلح و پیروزی استفاده میکند اما برادر دیگر با افکار منفی در جهت استفاده از حرفه‌اش در مبارزات، درگیر نیروی پلید و شیطانی می‌شود و برادرش را به قتل می‌رساند. دو کودک با نام‌های «کن» و «ریو» با ملیت و زندگی متفاوت که مانند دو برادر به هم نزدیک‌اند، زیر نظر این استاد فنون رزمی را آموزش دیده و با استفاده از تجربیات مفید او حرفه ای شده‌اند. آن دو به دنبال انتقام از قاتل استادشان هستند و همراه با دیگر شخصیت‌ها و مبارزان، سرنوشت مبارزات خیابانی و جنگجویان آن را رقم می‌زنند. انتظار برای تجربه یکی از بهترین و حرفه‌ای‌ترین عناوین فایتینگ و حضور در بین برترین مبارزان و شرکت‌کنندگان در مسابقات، سخت است. به صراحت می‌توان گفت این بازی چیزی نیست جز (Street Fighter (SF که پرچمدار سبک فایتینگ بوده و مانند چندی از عناوین بزرگ و هم سبک خود، حرف اول را بین مبارزان و گیمرهای حرفه‌ای و مسابقاتی از جمله Evo می‌زند. جدیدترین قسمت از فرانچایز SF در مراسم PlayStation Experience سال 2014 رسما معرفی شد و شاهد مبارزه دو شخصیت بسیار معروف و محبوب این سری یعنی ریو و «چون‌لی» بودیم. مانند سری‌های قبل، تغییر و تحولاتی در سیستم مبارزات SFV به وجود آمده است و جدا از جلوه‌های بصری عالی و گرافیک هنری چشم‌نواز و تکنیکی بسیار خوب، این تغییرات در سیستم گیم‌پلی شامل چند مورد خاص می‌شود که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.
16 شخصیت و مبارز در این نسخه حضور خواهند داشت و اکثرا از مبارزان قدیمی و معروف سری SF هستند و چهار مبارز جدید نیز پا به مبارزات خیابانی گذاشته‌اند. از نکات مثبت و مهم SF، می‌توان به شخصیت‌ها و مبارزان بسیار دوست‌داشتن‌ و جذاب آن اشاره کرد که در ذهن هر گیمر‌ ماندگار هستند و شخصیت‌پردازی و داستان هر کدام باعث شده است ویژگی خوبی را در داستان این فرانچایز شاهد باشیم و از قضا SFV نیز به این نکته یعنی داستان تاکید فراوان دارد. از دیگر ویژگی‌های ممتاز و مثبت، می‌توان به طراحی شخصیت‌ها و مبارزان SFV و طراحی زمین‌ها و مراحل مبارزه اشاره کرد که با وجود جلو‌های بصری عالی، لذت بازی را چند برابر کرده است. هر مبارز نیز طراحی منحصر به فرد و خاص خود را دارد و ظرافت به کار گرفته شده در طراحی و دیزاین هر کدام عالی است.
این کاملا درست است که اصلی‌ترین نکته در بین بازی‌های فایتینگ، رعایت تعادل در مبارزات، سیستم مبارزات و نحوه اجرای آن‌ها است (SF از این نظر بسیار خوب است) اما با وجود نکاتی که در یکی دو سطر قبل به آن‌ها اشاره شد، لذت مبارزه را چند برابر می‌کنند و کسانی که به دنبال داستان خوب در بازی‌ها هستند، نیز از آن لذت می‌برند.
یکی از تغییرات بزرگ گیم‌پلی SFV، حذف حالت Focus Attack است. موردی که جای خود را به V-Skill داده است. هر مبارز و شخصیت در بازی، V-Skill منحصر به فرد خود را دارد و استفاده از آن‌ها سبب پر شدن نوار V-Gauge می‌شود. V-Gauge نیز دارای دو حالت V-Trigger و V-Reversal است. V-Trigger را وقتی برای مبارز خود فعال کنید، ضربات او قدرتمندتر خواهد شد و V-Reversal نیز در حالت دفاع کردن مبارزان بازی قابل استفاده بوده تا در لحظات حساس مبارزه بتوانند لحظه‌ای از شر مشت و لگد‌های حریف خود آزاد شوند. استفاده از این قابلیت‌ها با بررسی گیمرها از موقعیت و زمان مبارزه همراه بوده و باید با آنالیز حریف، زمان مناسبی را برای انجام این حرکات در نظر بگیرند و حرکات مبارزان باید محاسبه شده باشند. در کنار این‌ها Critical Artها هم در بازی حضور دارند که با پر شدن EX Gauge قابل استفاده بوده و قدرت‌های ویژه‌‌ای با شکل و شمایل سینمایی در اختیار بازیکن قرار می‌دهند.
دیگر تا زمان انتشار بازی چیزی نمانده است و به شدت منتظر یکی از حرفه‌ای‌ترین و بالانس‌ترین بازی‌های فایتینگ هستیم.

Cuphead

سازنده: Studio MDHR
ناشر: Studio MDHR
پلتفرم: Xbox One, PC

بررسی بازی Cuphead

«کاپ‌هد» رویای دو برادر خوش‌ذوق است که از سال 2002 منتظر به دست آوردن فرصتی بودند تا کارتون‌های والت‌دیزنی مثل میکی‌موس را با دنیای بازی‌ها تلفیق دهند. حال و با ورود به نسل هشتم کنسول‌ها، بالاخره امکانات لازم برای این دو برادر فراهم آمد تا اولین مخلوقشان به یکی از مورد انتظار‌ترین عناوین سال 2016 میلادی بدل گردد. کاپ‌هد بازگوکننده داستان دو دوست با نام‌های کله‌فنجانی و کله‌لیوانی است که در شرط‌بندی با شیطان روح خودشان را از دست می‌دهند و برای به دست آوردن روح خود راهی سفری سخت برای جنگیدن با غول‌ها و هیولاهای دنیای خودشان می‌شوند. از داستان ساده کا‌پ‌هد که بگذریم، با دو بعد ناب و منحصر به فرد طرف هستیم که باعث محبوبیت این عنوان شده‌ است. اول از همه بخش بصری بازی. کاپ‌هد تلفیقی از کارتون‌‌های دیزنی با دنیای‌ گیم است. سازندگان بازی همانند کارتون‌های دهه 50 تک‌تک اجزای موجود بر روی صحنه‌ها را نقاشی کرده‌اند و بعد از آن به رنگ‌آمیزی جزئیات پرداخته‌اند و در نهایت کنترل شخصیت دوست‌داشتنی بازی، کله‌فنجانی را به شما داده‌اند تا در دنیای رنگارنگ بازی که بوی خوش خاطرات کودکی را می‌دهد، قدم بردارید. البته بر خلاف ظاهر ساده و دوست‌داشتنی کاپ‌هد، این عنوان دارای گیم‌پلی ساد‌ه‌ای نیست و برای گذر از مراحل بازی نیاز به تمرین و آزمون و خطای زیادی دارد. به صورتی که در بعد سختی با آثار «میازاکی» مثل «دارک سولز» هم مقایسه می‌شود. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که گیم‌پلی کاپ‌هد بیشتر متمرکز بر روی مبارزه با غول‌ها یا به اصطلاح متمرکز بر روی باس‌فایت‌ها است و بازیکنان تمام تمرکز خود را باید بر روی شکست این موجودات و هیولاها بگذارند. موجوداتی که در طول بازی با آن‌ها رو به رو خواهید شد هم در نوع خود دارای طراحی‌های جالب و دوست‌داشتنی‌ای هستند که نشان‌دهنده ذوق و خلاقیت سازندگان بازی است. موجوداتی مثل قورباغه‌های بوکسور، ملوان دریایی و قطار پرنده، موجوداتی هستند که در دنیای کاپ‌هد انتظار شما را می‌کشند. عنوان کاپ‌هد در زمانی نامشخص در سال 2016 برای PC و کنسول Xbox One منتشر خواهد شد. اگر شما هم دلتان می‌خواد یک بار دیگر به دنیای شیرین کارتون‌های کودکیتان سفر کنید، منتظر تجربه کاپ‌هد باشید.

The Last Guardian

سازنده: SCE Japan Studio
ناشر: Sony
پلتفرم: PS4

بررسی بازی The Last Guardian

بازی‌ساز‌های ژاپنی به خلق عناوین ممتاز و منحصر‌ به‌ فرد مشهورند، اما آثار Fumito Ueda جزو آن‌ دسته از بازی‌هایی است که نمونه آن‌ها کم یافت می‌شود. The Last Guardian که به‌نوعی دنباله معنوی Ico و Shadow of the Colossus محسوب می‌شود، آخرین ساخته Ueda و تیم کوچکی است که دو شاهکار ارزشمند در دنیای بازی‌های کامپیوتری خلق کرده‌اند. اکنون نزدیک به یک دهه از شروع ساخت بازی می‌گذرد و پس از تاخیر‌های فراوان که اکثرا به‌ دلیل جابجایی اعضای کلیدی تیم و تغییر پلتفرم بازی از PS3 به PS4 رخ داد، پس از یک نمایش دوباره در E3 2015، بازی قرار است سرانجام امسال عرضه‌ شود. همانند دو بازی قبلی Ueda که موضوع اصلی آن‌ها پیوند دو موجود برای رسیدن به یک هدف والا و ارزشمند است، در این بازی نیز شاهد روبرویی یک پسربچه با یک موجود افسانهای و غول‌پیکر به نام Trico(تریکو) هستیم و این دو، شخصیت‌های کلیدی داستان را تشکیل می دهند. پسربچه داستان که به‌ دلایل نامعلومی ربوده شده، خود را در قلعه‌ای باستانی که توسط نگهبان‌های زرهپوش محافظت می‌شود می یابد؛ او پس از اولین برخورد با تریکو که گرسنه و زخمی است با رفتارهای محبت‌‌آمیزی که نسبت به آن نشان می‌دهد باعث شکل‌گیری دوستی و پیوند عمیقی میان خود و این موجود می‌شود که آخرین بازمانده از نسل خودش است. رابطه بین این دو شخصیت حالتی تعاملی به گیم‌پلی بازی می‌دهد. پسرک باید با هدایت تریکو از طریق غرایز حیوانی، به مکان‌های متفاوت سرک بکشد و یا به مقابله با نگهبان‌های زره‌پوش بپردازد؛ البته گاهی اوقات ممکن است تریکو به‌ دلیل گرسنگی یا ترس، از انجام دستورات پسرک سرپیچی کند و این بر‌عهده بازیکن است که از طرق مختلف این عوامل را از بین برده و به تریکو آرامش دهد. کارگردان بازی در مصاحبه‌ای اعلام کرده که بازی طوری طراحی شده که هر شخص بتواند به‌ شکل دلخواهی با تریکو ارتباط برقرار کند و در‌ نتیجه رفتار این موجود عظیم‌الجثه با‌توجه به نحوه انجام بازی توسط بازیکن تغییر خواهد کرد و همین مساله باعث ایجاد تجربه‌ای منحصر‌ به‌ فرد برای هر شخص خواهد شد. با وجود تاخیر‌های طولانی و پشت‌ سر هم، TLG هنوز هم یکی از مورد انتظارترین عناوینی است که منتظر عرضه آن در سال 2016 هستیم، باید امیدوار بود که تغییرات پیش‌‌آمده باعث پیشرفت و بهبود بازی شده باشند و بازی پایان شایسته‌ای برای این سه‌گانه باشد.

Dishonored 2

سازنده: Arkane Studios
ناشر: Bethesda Softworks
پلتفرم: Xbox One, PS4, PC

همین‌که نسخه اول «دیس‌آنرد» در جریان VGA 2012 توانست جز پنج کاندید نهایی جایزه «بهترین بازی‌ سال» باشد و البته موفق به کسب عنوان بهترین اکشن ادونچر سال هم شود، کافی بود تا منتظر نسخه دوم آن باشیم. دیس‌آنرد یکی از عناوین خلاقانه سال 2012 بود که توسط استدیوییِ فرانسوی Arkane ساخته شد و با شبیه‌سازی لندنِ تازه صنعتی شده تحت عنوان «Dunwall» و مشکلاتی که گریبان‌گیر آن بود، جز بهترین تجربه‌های نسل قبل بود. بازی از زاویه دید اول‌ شخص دنبال می‌شد و شما در نقش «کوروو آتانو»، کاراکتر اصلی بازی می‌بایست «امیلی»، دختر ملکه را از دست گروهی ناشناس نجات می‌دادید. بازی سعی داشت شرایط انگلستان آن موقع را به‌صورت داستانی خیالی به مخاطب نشان دهد و در این زمینه هم موفق بود. شما شاهد اختلاف طبقاتی وحشتناک بین اشراف و مردم هستید و در همان ابتدای بازی هم دسیسه کثیفی را در قبال خودتان می‌بینید. به زندان می‌افتید و توسط عده دیگری که «The Outsiders» نامیده می‌شوند از سلول خود فرار می‌کنید و سپس توسط آن‌ها صاحب قدرت‌های مافوق بشری می‌شوید که به شما کمک می‌کند که امیلی را پیدا کنید. همان دختری که قرار است جانشین ملکه‌ای شود که کشته‌شده و در آخرین لحظات عمرش از کوروو خواسته تا مانع نابود شدن Dunwall شود. مشکلات شما فقط در مبارزه با اشراف و گروه ناشناسی که ملکه را کشته‌اند خلاصه نمی‌شوند و باید با طاعونی که مردم شهر را گرفتار خود کرده نیز مبارزه کنید. لندن در قرن هفدهم با این مشکل وحشتناک مواجه بود و بازی هم ایده ساخت لوکیشن اصلی خود را از لندنِ گرفتار طاعون الهام گرفته بود. بازی تأکید زیادی رویِ مخفی‌کاری و نکشتن کسی داشت و اگر شما خلاف این امر عمل می‌کردید، شاهد چیز متفاوتی در اندینگ بازی می‌بودید. چیزی که مجازات کشت و کشتارهایتان محسوب می‌شد. نسخه دوم دیس‌آنرد هم در جریان E3 امسال در کنفرانس «بتزدا» معرفی شد و سورپرایز بزرگش برای گیمرها این است که آن امیلی کوچکِ نسخه اول حالا بزرگ‌ شده و شما می‌توانید یک نفر را از بین وی و یا کوروو آتانو در اول بازی انتخاب کنید. بحث انتخاب شد و باید این را بگویم که انتخاب‌های شما در نسخه اول بازی همانند عناوین نقش‌آفرینی، بر ادامه روند داستان تاثیر می‌گذاشت و شما در بازی صرفا فقط شیوه مبارزه خود را انتخاب نمی‌کنید. امیلی قدرت‌های متفاوتی نسبت به کوروو دارد و به نظر می‌رسد که اگر کوروو نسبت به قبل قوی‌تر نشده باشد، امیلی انتخاب جذاب‌تری برای ما خواهد بود.
داستان بازی پانزده سال بعد از نسخه اول روایت می‌شود و حالا کوروو تبدیل به استاد امیلی شده تا بتواند از او یک قاتل حرفه‌ای بسازد. به نظر می‌رسد که خیانت‌های جدیدی رخ داده و امیلی از تاج و تخت کنار گذاشته شده است. نکته دیگری که باید در مورد بازی به ذهن بسپاریم، تغییر لوکیشن بازی است و شما این بار به جای Dunwall در شهرِ گرمسیری تحت عنوان Karnaca که زادگاه کوروو آتانوست حضور دارید. شهری که همانند Dunwall گرفتار بیماری دهشتناکی شده که باعث مرگ مردم می‌شود. قرار نیست که بتوانید بین کوروو و امیلی سوییچ کنید و باید داستان بازی را با شخصیتی که در ابتدای بازی انتخاب کردید به اتمام برسانید. گرچه خط داستانی دو شخصیت به احتمال خیلی زیاد به یکدیگر مرتبط خواهد بود و آن‌ها یکدیگر را ملاقات خواهند کرد تا بتوانند تاج و تخت امیلی را از دشمنان پس بگیرند.
باید منتظر Dishonored 2 در سال جاری باشیم. به شرطی که با تاخیر از سوی سازندگان بازی مواجه نشویم!

Mirror’s Edge Catalyst

سازنده: EA DICE
ناشر: EA
پلتفرم: Xbox One, PS4, PC

8 سال پیش بود که DICE؛ استودیوی خوشنام سوئدی، (Mirror’s Edge (ME را روانه بازار کرد. عنوانی که با گیم‌پلی روان، گرافیک‌ هنری تحسین برانگیز و موسیقی هیجان‌انگیز خود دل بسیاری از بازیبازان، به خصوص طرفداران ورزش پارکور را تسخیر کرد. اما این بازی خالی از ایراد هم نبود؛ مدت زمان کوتاه بخش تکنفره و گانپلی بسیار بد از ایرادات اصلی نسخه قبل از نگاه منتقدین و طرفداران بود. حال DICE قصد دارد تا با رفع تمامی ایرادات نسخه قبل و اضافه نمودن قابلیت‌های جدید، تجربه بی‌نقصی را در اختیار هواداران صبور این بازی قرار دهد.
نمایشگاه E3 سال 2013 بود و کنفرانس خبری EA تقریبا به پایان خود رسیده بود که آقای «مگنوس تروئدسون»؛ مدیر اصلی استودیو DICE، پس از نمایش «بتلفیلد 4» از یک سورپرایز ویژه سخن به میان آورد، اتفاقی که بسیاری از بازیبازان مدت‌ها بود منتظر آن بودند! بله، بعد از 5 سال صبر نسخه جدید ME به وسیله یک تریلر in-engine، معرفی شد.
آن زمان اطلاعات چندانی از بازی منتشر نشد، فقط DICE اعلام کرد که ME جدید، یک ریبوت است و دنباله نسخه اول نخواهد بود. اما رخ دادن وقایع بازی در آینده‌ نزدیک و تغییر در چهره «فیث»؛ شخصیت اصلی بازی، از تریلر منتشر شده مشهود بود. از بعد گیم‌پلی هم به نظر می‌رسید که فیث کمی از قبل فرز‌تر شده است و دشمنان خود را سریع‌تر از پای در می‌آورد.
مدتی پس از معرفی بازی، مصاحبه‌ای از سازندگان بازی منتشر شد که در آن اعلام کردند گیم‌پلی بازی را، با هدف اینکه تمامی اقشار بازیباز بتوانند از آن لذت ببرند، ساده‌تر کرده‌اند. حذف استفاده از اسلحه توسط فیث یکی از این تغییرات است. همچنین در این مصاحبه اعلام شد که پروسه ساخت بازی حدودا 3 ماه پیش از معرفی آن آغاز شده است.
پس از این مصاحبه بازی تا E3 سال بعد در سکوت کامل به سر می‌برد. در E3 سال 2014 تعدادی طرح هنری، تعدادی تصویر از نمونه‌های اولیه گیم‌پلی و مصاحبه ویدئویی از سازندگان بازی به نمایش درآمد. این مصاحبه شامل توضیحاتی در مورد گیم‌پلی ساده‌تر بازی نسبت به نسخه قبل بود. همچنین سازندگان بازی اعلام کردند که زد و خوردهای بازی درگیرانه‌تر خواهد بود، که شما را ملزم به چینش استراتژی‌های دقیق تر برای مبارزه با دشمنان و گذشتن از سد آن‌ها خواهد کرد.
و اما E3 سال 2015، جایی که تمام هواداران این بازی منتظر انتشار اطلاعات کامل و نمایش گیمپلی از بازی بودند. چند روز پیش از کنفرانس بود که باکس‌آرت اصلی بازی منتشر شد و مشخص شد که پسوند Catalyst به نام بازی اضافه شده است و چهره شخصیت اصلی فیث، دچار تغییراتی نسبت به تریلر اولیه شده است. کنفرانس EA فرا رسید و تصاویر پخش شده از بازی در کنفرانس و صحبت‌های تهیه کننده بازی؛ «سارا جانسون»، دقیقا همان چیزی بود که طرفداران انتظار آن را داشتند. آزادی عمل بیشتر، محیط‌های بزرگ‌تر، مراحل و کارهای فرعی بیشتر در کنار گرافیک هنری چشم‌نواز و همان هسته گیم‌پلی نسخه قبلی که سریعتر و روانتر شده است. داستان بازی هم شخصیتر شده است و به‌ نظر میرسد در این نسخه با جنبههای شخصیتی بیشتری از فیث آشنا خواهیم شد.
نمایش کامل گیم‌پلی در کنفرانس E3 و برای عموم صورت نگرفت، اما بازی در غرفه EA قابل بازی بود و هواداران مشتاق می‌توانستند آن را تجربه کنند. نمایش کامل و مفصل گیم‌پلی به کنفرانس EA در همایش گیمزکام موکول شد. در این نمایش ما با جنبه‌های جدید گیم‌پلی و همچنین مکانیسم مبارزات بازی آشنا شدیم و این‌طور که بنظر می‌رسد مبارزات بر خلاف نسخه قبل سخت و پیچیده‌ نخواهد بود.
اواخر سپتامبر بود که طی انتشار خبری بر روی وبسایت رسمی بازی، «سولار فیلدز»؛ آهنگ‌ساز نسخه قبلی، به عنوان آهنگ‌ساز بازی معرفی شد که این خود می‌تواند نویدبخش جادویی بودن موسیقی بازی همانند نسخه قبل باشد، موسیقی متنی که با ضرب‌آهنگ تند خود لذت اجرای حرکات پارکور را دو چندان خواهد کرد.
حال که روز به روز به انتشار بازی نزدیک می‌شویم و قرار است با فیث و حرکات موزون پارکور شهر شیشه‌ای «City of Glass» را درنوردیم، انتظار برای تجربه بازی سخت و سخت‌تر می‌شود و امیدواریم که تیم سازنده بازی، با استفاده از تکنولوژی‌های فعلی که بسیار بهتر از هشت سال پیش هستند، تجربه‌ای ناب و به یادماندنی را برایمان خلق کنند تا باز هم این چنین برای یک ME دیگر به انتظار بنشینیم.

The Legend of Zelda

سازنده: Nintendo
ناشر: Nintendo
پلتفرم: WiiU

یکی از بهترین بخش‌های معرفی کنسول وی‌یو در سال 2011 پخش تک دمویی از نسخه جدید افسانه زلدا بود که به مراتب نمایشی جذاب‌تر و هیجان‌انگیز‌تر از‌ خود کنسول داشت. تک دمویی که همراه با گرافیک غیر‌قابل باور خود به سرعت تبدیل به موضوع اصلی بحث‌های طرفداران نینتندو شد. پس از پخش این تک دموی کوتاه بازی به سکوت خبری رفت تا سال 2013 که آقای «آئونوما» طی ویدیویی بصورت رسمی اعلام کرد که زلدای جدید برای کنسول وی‌یو در دست ساخت بوده و به زودی اطلاعاتی از آن منتشر خواهد شد.
اولین نمایش رسمی بازی به E3 سال 2014 برمی‌گردد، جایی که نینتندو با پخش دمویی کوتاه که تفاوت‌های بسیاری با تک دموی سال 2011 داشته معرفی دوباره‌ای از بازی انجام داده و آمادگی خود برای عرضه بازی در سال 2015 را اعلام می‌کند. طبق گفته‌های کارگردان بازی این‌بار «لینک» در جهانی به معنای واقعی کلمه آزاد و یکپارچه دست به ماجراجویی‌های خود خواهد زد و دیگر خبری از محیط‌های کوچک که توسط مسیرهای بی‌هدف و رودخانه‌های بزرگ به یکدیگر متصل شده‌اند نخواهد بود. آرت استایل و سبک گرافیکی بازی را می‌توان بزرگترین تغییر بازی نسبت به تک دموی سال 2011 دانست. این‌بار گرافیک بازی با سبکی خاص و مشابه به عناوین «سل شید» و با استایلی انیمه‌ مانند به قدری زیبا و دوست‌داشتنی جلوه می‌کند که هر بیننده‌ای را وادار به تعریف و تمجید خواهد کرد. این‌بار Hyrule زیبا‌تر از همیشه به نظر آمده و تکان‌خوردن چمن‌ها بر اثر وزش باد، تلالو نور خورشید، مشاهده کوهستان‌های دوردست، افکت انفجار و نورپردازی فوق‌العاده بازی باعث شده تا انتظار برای گشت و گذار در آن برای هر طرفداری طاقت‌فرساتر از همیشه باشد. نمایش‌های عالی بازی بعلاوه صحبت‌های سازندگان و پیشینه فوق‌العاده سری و کیفیت تضمین شده آن باعث شد تا در نهایت خبر تاخیر در عرضه بازی به زمان نامعلومی در سال 2016 همانند پتکی بر سر طرفداران سری فرود آید، طرفدارانی که از سال 2011 و معرفی اولیه کنسول وی‌یو بی‌صبرانه منتظر تجربه زلدای جدید بوده‌اند.
دلیل اصلی تاخیر در عرضه زلدای جدید را بدون شک می‌توان معرفی کنسول جدید شرکت نینتندو با اسم رمز NX دانست، کنسولی که هنوز اطلاعات مشخصی از آن در دسترس نبوده و رونمایی رسمی نیز از آن صورت نگرفته ولی با اطمینان می‌توان گفت که معرفی کامل کنسول در E3 امسال و عرضه در پایان سال مسئله‌ای دور از ذهن نبوده و گویا زلدای جدید قرار است نقشی همانند «Twilight Princess» را برای کنسول NX ایفا کند. Twilight Princess نیز در سال 2006 برای کنسول «گیم کیوب» و «وی» بصورت همزمان منتشر شد و این‌بار زلدای جدید این وظیفه را عهده‌دار شده است. در هر حال جدیدترین عنوان در سری The Legend of Zelda بدون شک بزرگترین بازی شرکت نینتندو و یکی از مورد انتظارترین عناوین سال 2016 است.

Deus Ex: Mankind Divided

سازنده: Eidos Montreal
ناشر: Square Enix
پلتفرم: PS4, Xbox One, PC

«روزی فکر می‌کردم که می‌توانم دنیا را نجات دهم، حالا آن را بنگرید که بسیار تغییر کرده‌ است. قوانین پیشین دیگر کاربردی ندارد. آخر تا کجا درد؟ تا کجا دروغ؟ تاریکی‌شان باید خاتمه یابد.» – آدام جنسن (با کمی تصرف)
کمتر از هفت ماه دیگر، شاهد برگشتنِ عنوان Deus Ex همراه با آدام جنسن خواهیم‌ بود. عنوان قبل به طرز غیر منتظره‌ای، به گفته‌ی سازندگان، موفق از آب درآمد و تمام معادلات آن‌ها را بر هم زد. نشان به این نشان که داستان (Mankind Divided (MD با تغییراتی مواجه شده‌ و هرچند قرار است دنباله‌ای بر (Human Revolution (HR باشد ولی تصمیم‌هایی که در نسخه‌ی قبل گرفتید، قابل انتقال نیستند. اما این مسئله‌ی مهمی نیست. Eidos به ما ثابت‌ کرد که کاملاً با دنیای Deus Ex آشناست و می‌تواند بین هواداران قدیم و جدید تعامل ایجاد کند و حالا، MD گسترده‌تر و پیشرفته‌تر، آماده‌ی حضور در سال 2016 می‌شود.
Eidos اعلام‌کرده بود: «می‌دانیم که نسخه‌ی قبل نقاط ضعفی داشت و سعی در بهبود آنها در نسخه‌‌ی جدید داریم.» حال بر همین اساس، نمایش‌های بازی کاملاً مهر تأیید بر این حرف را می‌کوبند و باید بگویم که تغییرات ریز و درشتی در راستای بهبود بازی اعمال شده‌ است. یکی از آن‌ها، اضافه‌شدن تعدادی دیگر Augmentation به گیم‌پلی است که بنا به واکنش‌ها، تنوع در گیم‌پلی را بالا برده و آزادی عمل بیشتری در اختیار بازیکن قرار داده‌ است. Augmentationها، قابلیت‌های فردیِ آدام جنسن است که در این نسخه او را بیشتر شبیه به یک فرا انسان کرده‌ که این به خودی خود، نکته‌ی مثبتی است. اما چیزهای دیگری هم وجود دارد که باعث بشود این بازی مورد انتظار باشد. HR با احیای جوّ و اتمسفر سری Deus Ex، بار دیگر نظرها را به خود جلب کرد. چند عنوان می‌شناسید که فضای مدرن آینده را اینقدر با ناامیدی و تاریکی مورد بررسی قرار دهند؟ نمی‌دانم چندتا از آن‌ها وجود دارد، ولی Deus Ex همیشه در این مورد پیش‌گام بوده و شاید دلیل محبوبیت این سری، همین است. نکته‌ی خوشحال‌کننده این است که این اتمسفر را بار دیگر در MD شاهدیم و بازیکن است که باید در دل این سیاهی قدم بگذارد و با تصمیمات مهم خود، به حرکت این جامعه‌ی مدرن سمت‌وسو دهد. این همان چیزی است که سازندگان بر آن تأکید کرده‌اند. تصمیمات در این بازی محوریت به گیم‌پلی می‌دهد که می‌تواند ارزش تکرار MD را چندین برابر کند.
نمی‌خواهم از ترکیبِ تکراریِ «المان‌های RPG» استفاده کنم، ولی حقیقت این است که MD آن‌قدر المان و عناصر RPG قوی و پررنگی را با خود یدک می‌کشد که بی‌تابی برای بازی کردن آن را افزایش می‌دهد. تصور کنید که نحوه‌ی مبارزه با دشمنان و تصمیم‌گیری در مورد شخصیت‌ها تا چه حد می‌تواند درگیرکننده باشد. به همه‌ی این‌ها گرافیک تکنیکی قوی با موتور Dawn Engine را اضافه کنید که به ماندگار شدن عنوان تا چه حد می‌تواند کمک کند و در کنارش موسیقی Michael McCann که در نسخه‌ی قبل کاملاً بی ایراد عمل کرد. همه‌‌ی این‌ها دلایلی هستند تا این بازی، یکی از عناوین مورد انتظار بازیسنتر در سال 2016 باشد.

,

Horizon Zero Dawn

سازنده: Guerrilla Games
ناشر: Sony
پلتفرم: PS4

«هرمن هالست» بر روی صحنه می‌آید و بالاخره بعد از کلی اخبار و شایعات، بازی جدید استودیو هلندی Guerrilla Games را معرفی می‌کند. بازی به اسم Horizon: Zero Dawn که در زیر مجموعه سبک RPG قرار دارد و در پایان نمایش خود، مو را به تن همه بینندگان سیخ کرد! استودیو «گریلا گیمز» که بعد از ساخت Killzone: Shadow Fall بیشتر طرفداران خودش را نا‌امید کرد حالا با معرفی این بازی بی‌نظیر، قدم جاه‌طلبانه‌ای برداشته است و با ساخت یک بازی جهان باز، شاید وقتش رسیده است که باز هم به روزهای خوب خود برگردد و باز هم نامی از خود به جای بگذارد. بازی در زمانی در آینده و در دوره آخرالزمان آغاز می‌شود، جایی که انسان‌ها مجبور هستند به سبک عصر حجر به زندگی خود ادامه دهند و دیگر مثل گذشته خبری از انواع اسلحه‌ها و بمب‌های هسته‌ای نیست و به اجبار باید از تیر و کمان‌ها در مقابل دایناسورهای روباتیک از خود دفاع کنند! داستان بازی روایتگر دختری بیست ساله به نام «الوی» (Aloy) است که روحیاتی لطیف و دوست‌داشتنی دارد و برخلاف هم‌نوعان خود، علاقه‌ی زیادی به کشتن دایناسورها ندارد و فقط در صورت لزوم از تیر و کمان خود استفاده می‌کند. از داستان که بگذریم نوبت به گرافیک و گیم‌پلی می‌رسد که واقعا در این دو بخش کم و کاستی نمی‌بینم! «هورایزن» همان‌طور که احتمالا می‌دانید از موتور قدرتمند Killzone: Shadow Fall کمک گرفته است و شاهد بازی با کیفیت 1080p خواهیم بود که طبق گفته سازندگان، خبری از افت‌فریم و لودینگ هم نخواهد بود. گیم‌پلی هورایزن واقعا وسیع است و واقعا قادر نیستم تمامی آن را در چند سطر خلاصه کنم. همان‌طور که در سطر های بالا گفته شد، بازی در ژانر RPG قرار می‌گیرد و طبیعتا دارای المان‌های مشترک سبک RPG مثل سیستم لول آپ، جمع‌آوری امتیاز و قابلیت آپگرید کردن کاراکتر هم خواهد بود و علاوه بر همه این مشخصه‌ها کاملا واضح است که سعی شده بازی یک تجربه جدید را برای گیمرها به ارمغان بیاورد. محیط‌های مختلف به همراه ویژگی‌های آب و هوایی گوناگون با توجه به کوچک بودن نقشه، در سراسر دنیای بازی قرار دارند که تمامی آن‌ها قابل دسترسی و اکتشاف خواهند بود. شاید بخش مبارزه با داینو روبات‌ها، یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی (حداقل برای من) باشد. در مبارزات، تکنیک و استراتژی حرف اول را می‌زند و دست و بال شما هم آن چنان باز نیست که بتوانید انواع تیرها را هدر بدهید و باید با دقت هر چه بیشتر، با این داینو روبات‌های غول‌پیکر به مبارزه بپردازید. شاید مبارزه با دایناسورها وحشتناک به نظر برسد اما آنقدر ها هم دشوار نیست چرا که شما می‌توانید از امکانات و سلاح‌های آنها علیه خودشان استفاده کنید، و از طرفی دیگر نیز تنوع تیرها و مهمات در بازی کار را تا جای ممکن برای شما آسان کرده است تا بتوانید یک مبارزه برابر و نفس‌گیر را با داینو روبات‌ها داشته باشید. هورایزن به قدری خوب است و در حدی ایده‌های جذاب و نو دارد که استودیو گریلا گیمز خیلی سخت می‌تواند بازی را با سقوطی فجیع مواجه کند و همه چیز را نابود سازد. نمایش‌های بسیار خوب بازی در رویداد های متفاوت باعث شده تا انتظارات به حداکثر خود برسد و مطمئنا تمام طرفداران این بازی، منتظر یک عنوان متفاوت در این سبک هستند.

Dark Souls III

سازنده: FromSoftware
ناشر: Bandai Namco Entertainment
پلتفرم: PS4, Xbox One, PC

با توجه به عرضه موفق «بلادبورن» در سال گذشته و همچنین کارنامه‌ی بی نقص «میازاکی»، انتظارات از آخرین عنوان او یعنی «دارک سولز 3» بسیار بالا رفته است. میازاکی بعد از غیبت در کارگردانی دارک سولز 2، به همراه تیمش در «فرام سافتور» بازگشته‌اند تا پایانی باشکوه را برای سری سولز رقم بزنند. ساخت بازی از اواسط سال 2013 و در حالی آغاز شد که میازاکی با دو تیم متفاوت هم بر روی دارک سولز 3 کار می‌کرد و هم در حال ساخت بلادبورن بود. ساخت بلادبورن برای میازاکی سبب شده است که او دنیایی جدید را تجربه کند و از این تجارب به دست آمده در ساخت آخرین نسخه دارک سولز به بهترین نحو استفاده کند و دارک سولز 3 را تبدیل به نقطه عطفی برای سری سولز کند. با توجه به نمایش‌های اندکی که از بازی منتشر شده است نیز می‌توان شباهت‌هایی بین این دو بازی مشاهده کرد و دارک سولز 3 را در میان بلادبورن و دو دارک سولز قبلی دانست. سریع‌تر شدن بازی نسبت به گذشته را می‌توان بزرگترین الهام‌گیری از بلادبورن در بازی دانست. بازی همچنان سخت‌ و دشوار است و این نکته‌ای است که میازاکی تاکید بسیاری بر روی آن داشته است. دشمنان و باس‌فایت‌ها مهمترین بخش بازی را شامل می‌شوند و قرار است در بازی چند ده دشمن جدید و چندین باس‌فایت متفاوت وجود داشته باشد. دشمنانی که هر کدام خصوصیات و ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند و باید برای مبارزه با هر کدام از آنها از استراتژی‌های متفاوت و متمایز استفاده کرد. البته کسانی که بازی‌های قبلی این بازیساز را انجام داده باشند این دشواری را چالشی لذت‌بخش قلمداد می‌کنند تا سختی عذاب آور. جادویی که او در بازی‌هایش انجام می‌دهد همین است که با اینکه شما در طور بازی بسیار با تصویر «شما مردید» رو به رو می‌شوید، ولی هر بار مصمم‌تر از گذشته برای مبارزه با دشمنان باز خواهید گشت. طراحی هنری سری سولز همواره در بالاترین سطح قرار داشته است. چه در طراحی شخصیت‌ها، سلاح‌ها و چه در محیط وسیع بازی. سلاح‌ها و زره‌های جدیدی نیز در بازی قرار داده شده است تا تجربه‌ جدیدی را در اختیار بازی‌کنندگان قرار دهد. دنیایی که بازی در آن رخ می‌دهد وسیع است، ولی این وسعت و بزرگی به هیچ عنوان به معنای خسته‌کننده شدن بازی نخواهد بود، چراکه هر بخش دارای معماری و سازه‌هایی متمایز از دیگری است و هر یک اتمسفر و جو خاص خود را دارا است. روایت داستان در سری سولز نیز، سبک خاص خود را دارد. بر خلاف بازی‌های جدیدی که امروزه عرضه می‌شوند و بیشتر داستانشان را در کات‌سین‌های طولانی روایت می‌کنند، سری سولز در محیط بازی به روایت داستانش می‌پردازد. همان‌طور که گفته شد، اندک اطلاعاتی از بازی به خصوص در بخش داستان به بیرون درز پیدا کرده است، ولی با توجه به همین نمایش‌های اندک و گفته‌های میازاکی، داستان بازی حول «Lords Of Cinder» جریان دارد. دارک سولز 1 و 2 بدون شک جزو بهترین بازی‌های نقش‌آفرینی‌ نسل گذشته بودند.. بازی‌هایی که المان‌های جدیدی به این سبک اضافه کردند و توانستند به موفقیت‌های فراوانی برسند. با این وجود و با توجه به گذشته سری، و بازگشت میازاکی در مقام کارگردان، بدون شک باید شاهد شاهکاری دیگر باشیم. همین دلایل کافی که دارک سولز 3 در لیست 20 بازی مورد انتظار سال 2016 بازیسنتر قرار بگیرد.

Gears of War 4

سازنده: The Coalition
ناشر: Microsoft Studios
پلتفرم: Xbox One

در سال 2006 وقتی (Gears of War (GoW با تریلر بسیار معروف Mad World توجه دنیا را به خود جلب کرد، کسی فکر نمی‌کرد این عنوان بتواند با عرضه‌ی سیستم کاوری کامل و داستانی گیرا فرانچایزی قوی را شکل دهد و 4 عنوان از این سری نیز ساخته شود. اما چه چیزی بود که طرفداران این سری را مجذوب کرد؟ دنیایی که جنگ آن را نابود کرده و حالا انسان فقط برای بقا می‌جنگد. پس از حدود 100 سال جنگ داخلی بین دو گروه COG و UIR بر سر منابع با ارزش Imulsion، خطری جدید انسان را تهدید کرد. خطری به نام Locust. آن‌ها در روزی معروف به Emergence Day از غارهای خود به روی زمین آمده و نیروهای ارتش را در کمال غافل‌گیری قتل عام کردند. در این بین Marcus Fenix سربازی محکوم به سرپیچی از اجرای فرمان، دوباره به خدمت فراخوانده شد تا به دوست خود Dominic Sontiago بپیوندد و زمانی هر چند اندک برای انسان‌ها بخرد. این دو پس از آشنایی با Cole Train و Baird گروه معروف دلتا را تشکیل داده و به قلب دشمن زدند. در طول این سه‌گانه ما شاهد پیروزی‌ها و فداکاری‌های این گروه بودیم که در آخر به کمک پدر مارکوس، Adam Fenix، به تهدید لوکاست برای همیشه پایان داده شد. اما این صلح تا چه زمانی پایدار خواهد بود؟
در ابتدای نسل جدید اخبار و شایعات فراوانی پیرامون رابطه‌ی Epic و مایکروسافت و همچنین سرنوشت GoW مطرح شد، شایعاتی مانند مولتی‌پلتفرم شدن این عنوان. اما مایکروسافت پس از مدتی با اعلامی رسمی خبر از خرید این IP داد و آنرا به دستان استودیوی Black Tusk داد. استودیویی که جمعی از نوابغ صنعت در آن مشغول به کار هستند و با عرضه‌ی تریلری از یک بازی حضور خود را به همگان اعلام کردند. چند ماهی پس از خرید GoW یکی از افراد مشهور این سری، «راد فرگوسن» به استودیوی Black Tusk پیوست و دیگر از کسی پوشیده نبود که سازنده‌ی بعدی GoW این استودیو خواهد بود. در جریان E3 ما شاهد لوگو و اسم جدید این استودیو بودیم که به The Coalition تغییر یافته بود و راد فرگوسن با آمدن روی صحنه قسمتی از گیم‌پلی GoW4 را به نمایش گذاشت. این گیم‌پلی اگر چه کمی زودتر از موعد و کاملا غیرمنتظره به نمایش گذاشته شد اما مورد قبول طرفداران قرار گرفت و آن‌ها را تشنه‌ی بتای مولتی‌پلیر بازی کرد، که تا چند ماه دیگر در دسترس خریداران GoW: Ultimate Edition قرار می‌گیرد.
حال این سوال دوباره تکرار می‌شود که آیا صلح پایدار خواهد بود و یا انسان تنها در رویای آن زندگی خواهد کرد؟

Doom

سازنده: id Software
ناشر: Bethesda Softworks
پلتفرم: PS4, Xbox One, PC

اگر شما به بازیهای پر از کشتار، خون و خونریزی و شوترهای کلاسیک و سریع علاقهای ندارید، این بازی برای شما نیست، اینجا دنیای شما نیست.
سری بازی‌های «دوم» (Doom) همیشه بر همین مشخصات استوار بود، شاتگان، سرعت بالا و خون و خشونت. بازی‌ای که تاکنون سه نسخه از آن منتشر شده و در آستانه‌ی عرضه‌ی نسخه چهارم آن که ریبوتی بر سری بازی‌های دوم هستیم که ریبوتی بر این سری خواهد بود.
بازی برای اولین بار با نام Doom 4 در مراسم QuakeCon 2007 رونمایی شد. زمانی که جان کارمک اعلام کرد این بازی در مراحل اولیهی خود به سر میبرد و پس از انتشار بازی Rage تیم توسعهی آن به پروژهی ساخت دوم 4 میپیوندند. تا سال 2011 خبرهای ضد و نقیضی از توسعهی بازی به گوش میرسید و با خروج جان کارمک و رفتن او به شرکت توسعهدهندهی Oculus Rift تقریباً بسیاری از هواداران قدیمی بازی امید خود را برای دیدار دوباره با بازی دوم از دست دادند.
در QuakeCon 2013 بار دیگر اسم این بازی بر سر زبانها افتاد، جایی که تیم ویلتز اعلام کرد بازی دوم 4 که در حال توسعه بود، روح عنوان دوم را با خود نداشت و چندی پیش با انتشار عکسهای عنوان کنسل شدهی دوم 4 جمیع بازیکنان به حرفهای تیم ویلتز اعتقاد پیدا کردند. عکسهایی که بیشتر شبیه عنوانی از سری «کال آو دیوتی» و یا «بتلفیلد» بود.
در سال 2014 با نزدیک شدن به زمان انتشار عنوان Wolfenstein: The New Order اعلام شد کسانی که بازی را پیشخرید کنند به نسخهی بتای عنوان دوم دسترسی پیدا خواهند کرد. دوم؟ دوم چیست؟ یک ریبوت؟ ادامهی عنوان قبلی یا چه؟ همهچیز تا نمایشگاه E3 سال 2014 و انتشار اولین اخبار و تیزر از بازی مسکوت ماند. در آن سال اعلام شد دوم جدید عنوان ریبوت شدهی سری بازیهای دوم بوده و ادامه‌ای بر داستان سری قبلی نخواهد بود. پس از این نمایش در QuakeCon 2014 نیز اطلاعات بیشتری از بازی مشخص شد، حضور المانهای کلاسیک بازی همانند دابل جامپ، شاتگان دوبل، آزادی عمل و سرعت بالا.
پس از این معرفی کوتاه دلهای امیدوار و سرشار از آمال علاقمندان شوترهای کلاسیک تنها به امید دیدار هرچند کوتاه بازی بودند. سرانجام نمایشگاه E3 سال 2015 فرا رسید، در حالی که همه منتظر ملاقات با بازی بودند، حتی اگر شده برای یک نمایش 3 دقیقه‌ای. ولی بازی با یک نمایش 15 دقیقه‌ای شور و شعف غیر قابل وصفی را در دل مخاطبینش ایجاد کرد.
15 دقیقه هیجان، نمایش بازی به قدری سریع و نفس‌گیر بود که تمام حاضرین در زمان نمایش بدون حتی کلمه‌ای صحبت 15 دقیقه غرق در شعف بودند. بمب پس از بمب، انبوه دشمنان، خون و گلوله و تمام‌کننده‌های شایسته‌ی روح بازی دوم. غول‌های آخر هر بخش از بازی نیز بزرگتر از بخش قبل بودند.
پس از این نمایش عجیب و نفس‌گیر چه چیزی نیاز بود تا تمام هواداران بازی یک صدا فریاد شادی سر دهند؟ بازی امکان طراحی نقشه و ابزار مورد نیاز آن را در دسترس قرار می دهد؟ کافی نیست؟ بازی به صورت 1080p و 60 فریم بر ثانیه بر روی هر دو کنسول اجرا می شود؟ کافی نیست؟ بازی در نیمه ی اول سال 2016 عرضه شود چه؟ آیا کافیست؟
ممنون «اید سافت‌ور»، ممنون «بتزدا».

Quantum Break

سازنده: Remedy Entertainment
ناشر: Microsoft Studios
پلتفرم: Xbox One

«جک جویس» پس از 6 سال، با درخواست بهترین دوستش «پُل سِرین»، به شهر خود باز می‌گردد. سرین یک دانشمند فعال در زمینه‌ی فیزیک کوانتوم است که در دانشگاه ریوپورت فعالیت دارد. سرین از جویس می‌خواهد که برای آزمایش او، داوطلب شود تا بتواند، نظر سرمایه‌گذارها را جلب کنند. اما آزمایش سرین مربوط به چیست؟ او بر اساس نظریه‌های «ویلیام جویس»، برادر جک، اقدام به ساخت یک دستگاه برای سفر در زمان می‌کند که هنوز قابل اطمینان و امتحان‌شده نیست. ویلیام به پل اخطار می‌دهد که انجام این پروژه عواقب ترسناکی دارد ولی سرین با بی‌توجهی به سخنان او، آزمایش را بدون مجوز بر روی جک امتحان می‌کند. امّا چیزی مطابق انتظار پل پیش نمی‌رود و زمان، برای همیشه از حرکت باز می‌ایستد. در این بین، جک و پل، قدرت عجیبی بدست می‌آورند که با آن زمان را رام خود می‌کنند. در خلال این بحبوحه، نیروهای امنیتی «مونارک» به مکان آزمایش حمله‌ور می‌شوند. اما مونارک چه هدفی از این‌کار دارد؟ درست است، آن‌ها بر روی یک ماشین زمان کار می‌کنند اما نه هم‌زمان با سرین. پس…
متن بالا، مقدمه‌ی داستانی عنوان جدید Remedy و مایکروسافت است، تحت نام (Quantum Break (QB. مهارت «رمدی» در داستان‌سُرایی، می‌تواند یک دلیل محکم برای انتظار کشیدن باشد ولی انتظار زمانی بیشتر می‌شود که متوجه شویم، این بازی نهایت تجربه‌ی رمدی در امر بازی‌سازی است. بله، رمدی هم بزودی وارد نسل هشتم خواهد شد با عنوانی جاه‌طلبانه که قرار است برای اولین‌بار ترکیبی از لایو اکشن و بازی باشد. این لایواکشن‌ها بصورت اپیزودی در پایان مراحل گنجانده شده‌ است و بازیکن اختیار دارد که آن‌ها را تماشا کند یا خیر. علاوه بر این‌ها، از بازیگران سرشناسی مانند «شان اَشمور» برای کاراکترهای QB استفاده کرده‌اند که باعث شده‌ است این بازی، هالیوودی‌ترین عنوان رمدی شود. هر قسمت از این لایو اکشن‌ها، 22 دقیقه است که در چهار اپیزود مختلف نمایان می‌شود. شما در پایان هر مرحله باید تصمیمی بگیرید که در نمایش لایو اکشن تأثیرگذار خواهد بود. تابحال فیدبک‌های کمی در رابطه با لایواکشن‌ها وجود داشته‌ است اما همان کسانی هم که موفق به دیدن آن‌ها شده‌اند، نظر مثبتی داشته‌ا‌ند.
کمی به خود بازی بپردازیم. هسته‌ی گیم‌پلی، مربوط به زمان و قوانین حاکم بر آن است. در اولین نمایش بازی، به نظر می‌رسید که بازی بعد از مدتی جذابیت خود را از دست بدهد و کسل‌کننده شود ولی بعد از گذشت زمان، نمایش‌های اخیر بیشتر هیجان‌انگیز شده‌اند. رمدی خیلی ماهرانه بازی را تکمیل کرده‌ است تا جایی که فکر می‌کنم آن‌ها چند بار بازی را از نو ساخته‌اند. به هر نحو همه چیز از دور زیبا جلوه می‌کند و باید تا زمان عرضه صبر کرد. موفقیت این بازی از هر لحاظی، به‌خصوص تجاری، می‌تواند به چند دلیل حیثیتی باشد. دلیل اول این است که پس از موفقیت QB، می‌توانیم شاهد همکاری‌های بیشتری از سوی مایکروسافت و رمدی باشیم. تصور اینکه پس از فروش ناامیدکننده‌ی Alan Wake، دوباره شاهد همکاری این دو شرکت باشیم کمی غیرممکن به نظر می‌رسید اما حالا راه برای آینده هموارتر به نظر می‌رسد. دومین دلیل مربوط به «الن ویک» می‌شود. بله، رمدی در ابتدا قصد داشت نسخه‌ی دوم الن ویک را بسازد ولی مایکروسافت با آن‌ها موافقت نکرد و از رمدی تقاضای عنوانی جدید کرد که منجر به تولد QB شد. شاید موفقیت QB به منزله‌ی بازگشت الن ویک باشد. هیچ چیز کاملاً روشن نیست. اما سال 2016 برای رمدی، مایکروسافت و عنوان جدید QB سال حائز اهمیتی خواهد بود.

Mass Effect: Andromeda

سازنده: BioWare
ناشر: EA
پلتفرم: PS4, Xbox One, PC

اواخر سال 2012 میلادی، زمان زیادی از انتشار Mass Effect 3 نمی‌گذشت که خیلی زود ساخت عنوان جدیدی از این سری توسط خالقش «کیسی هادسن» مورد تایید قرار گرفت.
توسعه چهارمین نسخه از طرف «بایوور ادمونتن» به شعبه «مونترال» واگذار شد و استودیو اصلی در دو تیم به ساخت Dragon Age: Inquisition و یک IP کاملا جدید مشغول شد. بایوور مونترال مناسب‌ترین گزینه برای این انتخاب به نظر می‌رسید چرا که کارمندانش آشنایی لازم با جهان «مس افکت» را طی همکاری‌های قبلی در ساخت DLCها و بخش چندنفره ME3 کسب کرده بودند و در این راه افراد متعددی نیز از اعضای اصلی تیم ساخت سه‌گانه به جمع آن‌ها پیوستند.
سرانجام در E3 2015 بازی با نمایشی کوتاه، با نام Mass Effect: Andromeda به طور رسمی معرفی شد. بستر وقایع در این نسخه، کهکشان آندرومدا را شامل می‌شود و روایت داستان سال‌ها پس از ماجرای سه‌گانه و بدون حضور «شپرد» جریان خواهد داشت.
به گفته بایوور عنصر گشت و گذار و تکیه بر لذت کشف کردن، در این اثر نقش به سزایی ایفا خواهد کرد و به همین منظور «Mako» به عنوان وسیله نقلیه از نسخه اول بازگشته است. بایوور مونترال در بازگشت به ریشه‌ها به این موضوع اکتفا نکرده و قول حضور المان‌های پررنگ‌تر نقش‌آفرینی و شخصی‌سازی بیشتر، چیزی است که طرفداران را خوشحال کرده است.
هسته اصلی گیم‌پلی بازی مشابه قبل خواهد بود ولی در این مسیر جزییات جدید چاشنی کار شده‌اند. برای مثال گان‌پلی شبیه به قسمت سوم است که مطمئنا لذت یک شوتر سوم شخص را برای تجربه‌کنندگان به ارمغان می‌آورد، اما غنی‌تر شدن عناصر نقش‌آفرینی به مبارزات عمق بخشیده و استفاده احتمالی از جت‌پک که حضورش در بازی تایید شده است، می‌تواند به سیال‌ شدن گیم‌پلی کمک شایانی کند و حتی در بخش طراحی مراحل نیز اثرگذار واقع شده و باعث شود که مراحلی چند سطحی را در عنوان نهایی شاهد باشیم.
با احتساب این موضوع به نظر می‌رسد «آندرومدا» بتواند دل اشخاصی را بدست آورد که مس افکت را در حال تبدیل شدن به یک کلون از «Gears of War» با رگه‌های ضعیف RPG می‌دانند.
در حالی که استفاده از سیستم کاورگیری در عناوین سوم شخص به یک کلیشه بدل شده، بهره گیری از «فراست‌بایت 3» به عنوان موتور پایه بازی درصد وجود کاورهای تخریبپذیر در این عنوان را بالا برده است. به علاوه تبادل دانش و تکنولوژی بین دو استودیو بایوور و «دایس»، دیدن گرافیک خیره‌کننده «Star Wars: Battlefront» و اظهارات تیم ساخت، همه و همه باعث شده تا انتظارات در مبحث گرافیکی به اوج خود برسند.
در نسل هفتم، مس افکت را می‌توان یکی از طلایهدارانِ تلاش برای آوردن نقش‌آفرینی غربی به کنسول‌های خانگی و مدرنیزه کردن این سبک دانست. حال با حضور در نسل هشتم و انتشار یکی دیگر از نقش‌آفرینی‌های غربی یعنی «ویچر 3» و کسب افتخارات بی‌شمار آن، باید دید که در وهله اول، آیا مس افکت: آندرومدا می‌تواند در حد و اندازه‌های عناوین پیشین خود ظاهر شود و در درجه بعد، در قیاس با نسل طلایی نقش‌آفرینی‌های مدرن چه چیزی برای ارائه دارد.
عبور موفقیت‌آمیز از این دو سد، گرچه امر بسیار دشواری به نظر می‌رسد ولی شایستگی‌های ثابت شده بایوور یادآور این موضوع است که این استودیو توانایی برآمدن از عهده این کار را دارد و تحقق این امر، نوید انتشار یک بلاک‌باستر واقعی را در اواخر سال جاری میلادی می‌دهد که ساختمان مغزمان را با خاک یکسان خواهد کرد!

Uncharted 4: A Thief’s End

سازنده: Naughty Dog
ناشر: Sony
پلتفرم: PS4

چهره خسته «نیت» بر روی باکسآرت بازی و تنها یک سؤال بی‌جواب: سرانجام «نیتن دریک» چه خواهد بود؟ این سؤال بی‌جواب، انتظار برای تجربه آخرین ماجراجویی نیت را سخت‌تر کرده است. هرچند تمام این مدت بر هواداران سخت گذشته است، ولی باید این نوید را هم داد که کم‌کم به تاریخ انتشار یکی دیگر از شاهکارهای نوابغ بازی‌سازی دنیا نزدیک می‌شویم. عنوانی که به معنای واقعی کلمه، نسل بعدی است و مانند دیگر شاهکار «نیل دراکمن» و «بروس استرلی»، یعنی (The Last of Us (TLoU، تکنولوژی بازی‌سازی را یک مرحله به جلو سوق خواهد داد. هوش مصنوعی بازی بهبود چشمگیری خواهد داشت. به‌طور مثال «سم» یا «سالی» می‌توانند با آزادی عمل بیشتر و مستقل از نیت در خلال بازی عمل کنند. این موضوع می‌تواند بر روی هرچه بهتر شدن تجربه بازی اثر مثبتی داشته باشد. گیم‌پلی بی‌نظیر، فیزیک عالی محیط، تخریب پذیری بالا، گرافیک خیره‌کننده و جلوه‌های صوتی و بصری فوق‌العاده این بازی که تاکنون نمایش داده شده است، نه‌تنها اشتیاق هواداران را به حد اعلای خود رسانده، بلکه باعث شده هر گیمری که حتی یکی از شماره‌های این سری را هم تجربه نکرده، سر ذوق آمده و برای تجربه این شاهکار لحظه‌شماری کند. سری «آنچارتد» نه‌تنها در بخش تک‌نفره عالی عمل کرده است، بلکه بخش چندنفره این سری نیز عالی و بسیار مورد توجه بوده و آنچارتد 4 نیز از این قاعده مستثنا نخواهد بود و بازخوردهای مثبت بررسی‌های اولیه بخش چندنفره بازی، نوید تجربه منحصربه‌فردی را در این بخش می‌دهد.
آنچارتد 4 عنوانی است که هم شیرین است و هم تلخ. تجربه دوباره بازی با یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های دنیای بازی یعنی نیتن دریک شیرین‌ترین اتفاق ممکنی است که در سال 2016 می‌تواند در دنیای بازی‌ها رخ دهد؛ اما این شماره از بازی، وداع تلخی است با این شخصیت دوست‌داشتنی. از این‌جهت تلخ که دیگر شاهد حضور نیت دوست‌داشتنی در دنیای بازی‌ها نخواهیم بود. آنچارتد 4 پایانی است بر ماجراجویی‌های نیت و پدر معنوی‌اش سالی. اینکه این پایان چگونه رقم خواهد خورد را کسی نمی‌داند. نیتن دریک شخصیتی است که در حال حاضر در اوج محبوبیت به سر می‌برد، ولی نیل دراکمن ترجیح می‌دهد که این شخصیت در اوج محبوبیت با هواداران خود خداحافظی کند. تأکید بسیار زیاد دراکمن بر پایان داستان نیتن دریک و این موضوع که دیگر امکان ادامه داستان او وجود ندارد، هواداران این شخصیت محبوب را نگران کرده. چرا که هیچ کسی دلش نمی‌خواهد پایان داستان دریک غم‌انگیز بوده و با مرگ وی همراه شود. هرچند هیچ چیز مشخص نیست ولی با توجه به پیشینه سازندگان در عنوان TLoU، پیش‌بینی می‌شود آنچارتد 4 دارای فضایی به‌مراتب غم‌آلودتر از دیگر عناوین این فرانچایز باشد. انتظار برای تجربه دوباره یکی از شاهکارهای «ناتی داگ» کاری طاقت‌فرسا است. عنوانی که با دستان توانای نوابغ دنیای بازی ساخته شده و نه‌تنها مورد انتظارترین بازی‌ سال 2016 از نظر بازیسنتر است، بلکه یکی از بهترین بازی‌های این نسل خواهد بود.